- Kategori
- Deneme
Boşluktaki ruhum
25.11.2012
Sesler adeta uğultu yapıyor kulaklarımda, kahkahalar, konuşmalar… İçten gülemiyorum bile. Söyleyemediğim, konuşamadığım o kadar çok kelime var ki… Birden her şeyi unutuyor insan. Bak şimdi unuttum yine…
“Şimdi nerden başlasam?”
Siliyorum baştayım.
Ve yeniden baştan alıyorum. Ellerim zor yazıyor. Ama çok bitkinim, yazacağım inatlaşıyorum!!!
İçsel seslerim artıyor. Bir yandan şükür edecek çok nedenim olduğunun farkındayım. Tanımı yok bu boşlukların, engin denizde fırtına öncesi sakinlik var. Zaten çok kuvvetli bir tanesi geçti sayılır, ama yeni dalga gelse ne yaparım onu kestiremiyorum. Ne bir kılavuzum var ne de yol gösterenim.
Boşluktayım canım. Sevgilim, yarim Yüce Rab. Sen bana ışık tut, yol göster!!! Ruhumu senden başka kim anlar, kim rahata erdirir? Kimse!!! Bunu çok iyi bilirim. Ondandır sakinliğim, durgunluğum. Haykırışlarım var ama içimdedir. Gözyaşlarım sanadır, sana geldim, sana sığınırım!!! Ey Yüce Sevgili bu kalabalıkta duy beni…
Serenay ÖZTÜRK