Boya ol , sür kendini hayata.

Ne yazmak istiyorsun? Bırak ne yazmak istediğine beynin karar versin. Ellerin beyninin askerleri olsun pusu kursunlar düşüncelerin en tepesine. İçinden Paulo Coelho çıkar, dans ettir kelimeleri sihirle. Yaz ne varsa hayata dair. Kim bilir kaç kişi ölüyor şuanda, kaç kişi merhaba diyor hayata. Renk kat filizlenmekte olan beyinlere. Senden bir parça koy, anlamlar kat en tutarsız cümlelere. Kalıplar oluştur, insanları hapset içine.

Kahraman ol, kurtar Dünya’yı biteviye. Hep bir çatışma çıkar olup olmadık bir yerde, insanları sok içine. Kimisi çatışmada yok olsun, kimisi kahraman olsun. Toplumsal mesaj ver, entelektüel ol, aşkı anlat, coşkuları yaşa, hüzünleri tecrübe et. En önemlisi kendini bil ki bilsinler seni. Yazne varsa insana dair. Kim bilir kaç kişi sevişiyor şuanda kaç kişi arzu duyuyor aşkına. Dansa kaldır beynini düşüncelerinle. Çocuk ol, sevgili ol, abi ol, baba ol, anne ol, ol ne olamıyorsan hayatta.

Empati kur en ulaşılmaz olana. Anlamaya çalış kendin gibi olmayanı. Pencereler aç farklı Dünya’lara. Yağlı boya ol, sür kendini hayata. Düşürme umutlarına aşağıya , iple bağla zihninin tam ortasına. Karanlıkta mum gibi ol , sönme başıboş düşlerin poyrazında. Yaşa hayatı bir ucundan bir ucuna. Yaz ne varsa umuda dair. Kim bilir kaç kişi mutlu şuanda, kaç kişi hüzünün girdabında.

Yazmak mı? Bir cümleyim öznesiz, zamansız , mekansız. Bir anlam veremedim bu yazıya, sen kendin bir anlam çıkar bari değsin okuduğuna…