Böyle Buyurdu Zerdüşt / Friedrich. Nietzsche

"Yükseklik değil, yokuştur korkunç olan. İnsanlar arasında susuzluktan ölmek istemeyen, bütün bardaklardan içmeyi öğrenmelidir; insanlar arasında temiz kalmak isteyen kirli suyla yıkanmayı dahi bilmelidir. (s.137)

Ajandama Düştüğüm Not:

Friedrich Nietzsche hem edebi yönüyle hem de felsefi yönüyle tanınmış, ama yaşadığı zamanlarda pek anlaşılamamış bir kişilik olarak tarihe geçmiştir. Onu her alanda değerli eserler vermiş biri olarak değerlendirebiliriz, özellikle felsefe, filoloji, şiir, müzik, din ve ahlak, kültür, bilim ve sosyoloji konularını içeren bir sürü yazısına rastlamak mümkündür. Felsefi ağırlıklı bu kitabını da beğenerek okudum. Özellikle alıntı yaptığım, çarpıcı ve ders verici özdeyişleri var.

Bu özdeyişlerin birçoğu okuduğum kitaplarda alıntı olarak veriliyordu, özellikle Cemil Meriç kitaplarını okuyanlar bilirler.

Bu tür kitaplardan ve konulardan hoşlananlar için okunması gereken bir kitap. Önerilir.

Okuduğum Tarih: 8-15 Temmuz 2004

Böyle Buyurdu Zerdüşt-F.Nietzsche

Çeviri:Turan Oflazoğlu

Cem yayınevi-Haziran-97

Kitaptan Alıntılar:

-En yüce dağlar en derin denizlerden çıkmıştır; en derin acılardan doğar, en derin sevinçler. (s.16)

-Sığ olma da ne olursan ol, hayatı eğitim değil sanat sevdirir kişilere. (s.10)

-Öyle kolay sanat değildir, uyumak; onun uğruna bütün gün uyanık durmak gerek. (s.33)

-Ne şerefim olsun isterim, ne de çok hazinem, bunlar safra kabartırlar. Ama iyi bir adın ve küçük bir hazinen olmazsa iyi uyunmaz. (s.34)

-Dağlarda en kısa yol doruktan doruğadır, ama uzun bacakların olmalı bunun için. Özdeyişler doruklar olmalı; söz söyleyen kişiler de boylu boslu olmalı. (S.44)

-Mutluluğu en iyi bilenler kelebekler ve sabun köpükleri ve insanlar arasında onlar gibi olanlardır. (s.44)
İnsanlar ağaca benzer. Ne denli yükseğe çıkmak isterse, o denli yaman kök salar yere, aşağılara, karanlığa ve derinliğe. (s.45)

-Kötülükte kendini beğenmiş kişiyle güçsüz kişi buluşur. Fakat birbirini yanlış anlarlar. (s.48)

-Ancak nefret edilesi düşmanlarınız olmalı, hor görülesi değil. (s.50)

-Tırmanışlarına bakın şu çevik maymunların! Birbirlerinin sırtına binerek tırmanırlar, böylece çamura ve uçuruma yuvarlanırlar. (s.53)

-Gerçek; malı az olanın köleliği az olur. Yalnızlığın bittiği yerde pazar yeri başlar. Pazar yerinin başladığı yerde ise büyük oyuncuların gürültüsü ve ağılı sineklerin vızıltısı başlar. (s.53)

-Dünyada en iyi şeyler dahi, göstereni olmazsa değersizdirler; bu göstericilere büyük adamlar der, halk. (s.54)

-Gerçek ip bükenlere benzemek istemem, ben; onlar iplerini uzatırken hep geri geri giderler. (s.72)

-Kiminde yürek kocar ilkin, kimindeyse ruh. Kimi gençliğinde kocamıştır; ama geç gençleşen uzun süre genç kalır.

-Siz yükselmek isteyince yukarı bakarsınız, bense aşağı bakarım, çünkü yükselmişim. (s.143)

-Birçok şeyi yarım yamalak bilmektense, hiç bilmemek daha iyidir. Başkalarının düşünceleri ile bilgelik etmektense kendi hesabına delilik etmek daha iyidir.

Arka Kapak Notu:

Zerdüşt, yalnız olarak dağdan aşağı indi ve kimse ile karşılaşmadı. Fakat ormanın içine girince karşısına yaşlı bir adam çıktı. Bu adam ormanda kök toplamak için kutsal kulubesinden çıkmıştı. İhtiyar Zerdüşt'e şöyle seslendi:

"Bu yolcu bana yabancı gelmiyor. Birkaç yıl öncede burdan geçmişti. Adı Zerdüşt'tü, fakat o değişmiş..
O zaman külünü dağa götürüyordun, bugün ateşini vadilere mi taşımak istiyorsun? Yalnızlıkta iken bir deniz içindeymiş gibi yaşıyordun ve deniz seni taşıyordu. Şimdi ne yazık ki karaya çıkmak istiyorsun. Gövdeni yine kendin sürüklemek istiyorsun."

Zerdüşt cevap verdi: "İnsanları seviyorum."

İhtiyar dedi ki: "Benim ormana ve yalnızlığa çekilişimdeki neden, insanları pek çok sevdiğimden değil mi? Şimdi Tanrı'yı seviyorum. İnsanları sevmiyorum. İnsan, bence oldukça eksik bir şeydir insanı sevmek beni yok edebilirdi."

Zerdüşt ded ki: "Ne diye sevgiden bahsediyorum, ben insanlara bir armağan götürüyorum."

Yayınevi Notu:

Cem Yayınevi, Friedrich Nietzsche'nin başeseri 'Böyle Buyurdu Zerdüşt'ün yeni basımını sunar. Çok yönlü büyük bir düşünür olan Nietzche'nin (1844-1900) başeserini, A.Turan Oflazoğlu çevirdi. Nietzsche, 'yeni düşünce' dediği 'her şeyin sonrasızca yeniden gelişini'  İranlı bilge Zerdüşt'e söyletmeyi kurmuş, 'yeni bir yaşama yolunun' taslağını çizmiş ve başeseri bu tasarıdan doğmuştur.

Kitabın birinci bölümünü bitirince 'bundan böyle deliler arasında sayacaklar beni' diyen Nietzsche, üçüncü bölümü yazınca 'ben belki de geleceğin bütün insanları için bir yazgıyım, yazgının kendisiyim' yargısına varıyor ve başeseriyle Alman dilini yücelttiğine inanıyor.