Bu 29 Ekim'de

Bir kerecik deneyelim ne olur!

83 yıl geçti üzerinden henüz. Yüz yıl bile değil... Ve biz Büyük Türk Ulusu’nun büyük çoğunluğu, o günlerde bizlerin bugünleri yaşamamız için canını dişine takan, kelleyi koltuğa alıp, anasını, babasını, çocuğunu, yar’ını bırakıp, cepheden cepheye koşan atalarımızı unutmuşuz.

Kemikleri halen sapasağlamken toprak altında, bize bu günleri armağan eden atalarımızı anmak yerine, düşmüşüz milyon dolarları alıp 90 dakika meşin yuvarlağı tepikleyenlerin peşine...

Eğlenmek, dinlenmek, gezmek, tozmak, kısaca yaşamak, dilediğince yaşamak herkesin hakkı elbet... Zaten sözünü ettiğimiz 84. yılını kutlayacağımız Büyük Taarruzu gerçekleştirenler, bunun için dökmediler mi kanlarını ırmaklar gibi...

Benim sözüm spora, sporcuya; müziğe, müzisyene; sanata, sanatçıya ve onları takip eden yurttaşa değil...

Tüm bunları kapsayan büyük Türk Ulusu’nun duyarsız kalışına...

Hani bir FB, GS, BJK şampiyon olduğunda, caddelerin almadığı araçlar ile o araçlardaki üzüm salkımı insanlar var ya, canhıraş coşkuyla gırtlaklarını yırtanlar, işte onlara... Hani seçim dönemleri geldiğinde 4 ya da 5 yılda bir ardına takıldığımız ve taraftarı olmaktan gurur duyduğumuzu haykırdığımız seçim propaganda kalabalıkları var ya! Onlara... Hani konserlerde alanları doldurup sanatçıları sevsin ya da sevmesin izlemeye gelip, müzik ritmine kaptırıp kendini, avuçları patlarcasına alkış tutanlar var ya onlara...

Seçim dönemlerinde oy pusulası olarak görülmenin ötesinde pekte işe yaradığını düşünmediğim Sivil Toplum Kuruluşları ve kayıtlı üyeleri, Spor kulüplerinin yerel derneklerinde takımının maçını televizyon izlemek için sabahtan itibaren hazırlık yapan taraftarlara, seçimden seçime erki eline geçirmek için ( hizmet aşkıyla! ) halkı dolaşmaktan başka ne işe yaradıklarını çözemediğim Siyasi Parti Yöneticileri’ne ve hepsinin ötesinde kariyerini, maaş almak için değil halkın huzur ve güvenini sağlamak, sosyal ve kültürel gelişimine katkı vermek, sorunların üstesinden gelmek için yaptığına inanmak istediğim Kaymakamlara, Valilere bir çağrım var.

Bir seferliğine şunu bir deneyin ne olur... Çağırın tüm Siyasi Parti Başkanlarını, STK Başkanlarını, Spor kulübü taraftarlarının kanaat önderlerini, Okul Müdürlerini ve benim aklımın erişmediği diğer kurum kuruluş temsilcilerini ve deyin ki “ Değerli arkadaşlar, herkes bu 29 Ekim’de çoluk çocuk, cümbür cemaat bayram alanında olalım. ( Rica değil emir kipiyle tabi) Herkes birer bayrak alsın eline ve çıksın yollara… Hani takımınızın şampiyon olduğunda çıktığınız gibi... O dönemlerdeki kadar kendinizi paralamaya da gerek yok. Normal sesimiz ile söyleyelim hep birlikte İstiklal Marşımızı. Konserlerde avuçlarımızı patlattığımız gibi şiddetli olmasa da, avuçlarımızdan, yanımızdakinin duyacağı şiddette de olsa ses gelsin, şiir okuyanlara... Hep birlikte Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin ilelebet payidar kalması için tek bir ağızdan çıkan yemini tekrarlayalım namus ve şeref üzerine... Ve Hep birlikte araçlarımıza binmeden, kına gecelerinde sokakları çınlatan davul klarnet sesleri eşliğinde “ Dağ başını duman almış” diyelim, “ Türküz, Cumhuriyetin, göğsümüz tunç siperi ” diyelim “ Müjdeler var yurdumun toprağına taşına...” diyelim. Ne olur bir kerecik deneyelim…