Bu akşam çok yıldız kayacak demişlerdi...

Swift-Tuttle kuyruklu yıldızı 130 yıldır güneş sistemi içinde dolaşıyormuş. O kuyruklu yıldızın kalıntılarını oluşturduğu meteor parçaları atmosfere girdiğinde yerçekimi nedeniyle hızlanacak ve belli bir hıza ulaşınca da yanmaya başlayacak. Gördüğümüz o olaya yıldız kaydı diyoruz, oysa yıldızlarla tek ilgisi bir kuyruklu yıldızın parçaları olmasından öte değil.

Bunları bilmediğimiz zaman daha güzeldi herşey. Yıldız kaydı derdik ve buna anlamlar yüklerdik. Yüklediğimiz anlamlar şiirler olurdu, mektuplar olurdu. Kayan yıldızlar kimselerle paylaşamadığımız hüzünlerimizi paylaşırdı bizimle...

Terasın balkonunda gökyüzünde görünecek ışıkların peşindeydim bu gece. Yıldızlar gözkırpıyordu. İlkokulda öğrendiğim takım yıldızların yıllardır farkında olmadığımı anladım. Demek ki gökyüzüne pek sık bakmıyormuşum. Belki de şehrin ışıkları gökyüzünü unutturmuş. Yukarıya bakmaktan boynum ağrımaya başlayınca biraz ara verip sonra yeniden gözleme başlıyorum ama yok o beklediğim sihirli ışık. Sonunda o sihirli ışıklardan birini gördüm ve sanki piyangodan büyük ikramiye çıkınca İtalya’dan alacağım evin ışıklarını görmüş gibi sevindim. Yıldızların arasından parlak bir ışık çıktı aniden, bir çizgi oldu ve kayboluverdi. O sihirli ışık kaybolmuştu ancak yıldızlar yerlerinde duruyorlardı.

Belki bir fotoğraf yakalarım diye tripodu kurmuştum balkona. Çektiğim fotoğraflarda uzaklardaki evlerin üzerine yansıyan sokak lambalarının ışığı vardı, kayan yıldızların değil.

İnebolu’da şehir ışıkları gökyüzünde yıldızları görmemize engel olmuyor. Üç yıl önce bir gece yarısı yazdığım mektup geldi aklıma: “Gökyüzüne bakınca yıldızlar görünüyor burada”. Dut ağacının altındaki masada oturmuş yazıyorum. Dut zamanı geçti ancak şimdi kara üzüm zamanı. Son zamanlardaki yakıcı güneşle beraber bu yıl erken kararmaya başlayan üzümler çardakta asılı lambanın ışığında görünüyorlar. O yazıyı yazdığımda burada üzüm çardağı yoktu, gökyüzü görünürdü, şimdi yukarıda yalnızca yapraklar ve üzümler var.

Geceyi şenlendireceğini düşündüğüm gökyüzü biraz hayal kırıklığı yaratsa da güzel bir gece. Yaz ortasında, boğucu sıcaklarından ve susuzluğunda kaçtığım Ankara’dan sonra, serin bir havada yalnızca çekirge seslerini duyarak içimden geçenleri yazmak çok güzel.

İnebolu 12 Ağustos 2007 Pazar Saat: 00:50