Bu da Gelir Bu da Geçer

   Yine aylardan kasım...

   O da gitti gider, gitti gider.

        Biz her baharda coşku, her sonbaharda özlem, her kışta ayrılık, her yazda aşk olsak...Biter dört   mevsim, yetmez yedi ceddimize, olsa yedi mevsim! Hazan da çekip gider, son yaprağıyla hüznünü sürer, geçerken yüzümüze. Cevri, soyumuza ilham olan şevkler de geçer. Sakin sakin otururken köşemizde  dudağımızı yakan lezzetler de geçer. Şah olsak mata kapak ederiz devranı, vezir olsak kervanla gezeriz evreni. Yüzümüze şavk ettiririz binbir devrin rengini. Üstüne üstlük beğenmeyip yadırgarız yine de yerimizi.

        Evlad ı Fatihan soyundan geliriz. Muhteşem Süleyman'a takarız çelme! Ziyanı yok bu alemin en muhteşemi biz deriz, geçer! Kevser ( kutsal su) olsak rüyamızda bile, gılman ya da huri olsak cennette, rahat durmaz yine, aranır gönlümüz rengarenk musikiler elbette.

        Gülüşümüz tahtından eder sultanı, kasvetimiz yerle bir eder devranı. Fanidir mevsim de geçer, Adem de geçer, Havva'nın bahçesinde öten ' bülbülün' ah ü zarı da geçer. Çok da gururlanmayız talih meclisinde. Biliriz ki, siyah beyaz da yok olur, nefes de geçer, nefs de geçer! 

         Izdırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer,

         Ömr i fani gibidir; gün de geçer, dem de geçer,

         Gam karar eyleyemez hande i hurrem de geçer,

         Devr i şadi de geçer, gussa i matem de geçer,

         Gece gündüz yok olur, an ı demadem de geçer. 

                                                                                  Neyzen Tevfik