Bu darbeyi alkışlarım arkadaş

Dünyanın en hızlı sosyalisti de olsam,

Dünyanın en büyük sermayedarı de olsam,

Dünyanın en çağdaş demokratı da olsam,

Dünyanın en güçlü diktatörü de olsam,

Ben bu darbeyi alkışlarım arkadaş. Bu darbe insanlık darbesiydi. Bu darbe sevginin kucaklaşmasıydı. Bu darbe insanlar için önemli bir dersti. Doğrusu insanlık sınavıydı.

Mısırda yapılan darbe ile ilgim yok benim. Çağdışı yönetim anlayışının, iktidarının da muhalefetinin de bir değeri olabilir mi? Bilim insanlarının hayvan hücrelerinden insanlar için gerekli organların üretilmesinde son aşamaya gelindiğini, hükümetlere yasal düzenlemelerin yapılmasını önerilirken; bilgi çağında, her şeyden yoksun bir çağın doğmalarının insanlığın yaşamında etkili olma çabalarını, cehalet olarak yorumlamaktan başka değerlendirme yapmanın mümkün olamayacağı düşüncesindeyim. Bu cehaletin, tarih boyunca tanrı adına tanrının yarattığı kulları öldürmekle süre geldiğinin tarihi tanıklarıyız.

Sokak kopeği Yağmur ve Rüzgar ders verdi insanlığa. Gülen gözleriyle, kabaran öfkeleri ile sokak sakinlerine bu doğada bende varım dediler. Yaşamınıza ortağım, yediklerinizden hakkımı isterim tavrını takındılar. Boğazımızdan lokma inmez oldu onlarsız. Denize bile birlikte girer olduk.

"Yağmurun İntikamı" başlıklı yazımda anlatmıştım yaşam öykülerini. Yazlıkçılar, yeni doğan yavrularını başka sokağa taşıyıp orada beslemeye çalışırken, Yağmur bir kaç gün sonra yavrularını doğum yaptığı evin önüne taşımıştı.

Ortak yaşamı orada noktalayıp Ankara’ya gitmiştim. On gün sonra döndüğüm de, Yağmuru öfkeli buldum. Havlıyordu durmadan. Yaşam kavgasında yavrusundan birini kaybetmiş. Duyunca çok üzüldüm.

Doğada canlı kalabilmek kavgası kolay değil. Rahatı kaçan insanoğlu, başlı başına bir sorun. Yaşam alanlarının sınırlanmasına izin vermeyen bir insanlık anlayışı davranışlara egemen olmuş. Egoları için, riyakar davranışları gördükçe tiksinmemek mümkün değil.

Dikili için,”Tatil beldesi değil, yaşlılar cenneti” diye betimleme yaptığımda kızıyorlar bana. Bizim kuşağın ne yapacağı belli olmuyor. Becerilerini göstermek için küçük bahçelerde eşinip duruyorlar.

Sıcaktan bunalan yavrular arabaların altına saklanmışlar. Bahçede uğraşan komşu, bir kaç fide almak için seri olarak arabaya binip hareket ettirince, yavrulardan ikisi ezilmiş. Veterinere götürülerek,  ameliyat yaptırılmış ama yavrulardan biri ölmüş.

Yazlıkçıları bir hüzün kaplamıştı. Yağmur havlayarak yavrusunu arıyordu. Ameliyat edilen yavru özel bakıma alınmıştı. Yazlığa yeni gelenler havlamadan rahatsızlardı. Yaşam öykülerini öğrenenler, ertesi gün sütlü mamalar hazırlıyorlardı sokak köpekleri için.

Onlar bizim sokağın sakinleriydi artık. Kapı kapı dolaşıp haklarını istiyorlardı. Rüzgar bahçenin demir kapısından burnunu uzattığında, sütlü maması hazır oluyordu. Haracını istemeye geldi diye sesleniyorum komşulara. Çocuklar yiyeceklerini yavrulara taşıyorlardı .

Rahatsız olan biri şikayet etmiş belediyeye. Komşular belediye görevlisine “Burada köpek yavrusu yok” dediler. Oysa arabanın altında yatıyorlardı.

Görevliler gittikten sonra takıldım komşulara "Teröristlere yataklık yapıyorsunuz" diye." Barış sürecine girdik gardaş" dedi komşulardan biri. Gülüşürken arabanın altından çıkıp ayaklarımıza sarıldılar.

Yağmur anaç bir hayvan . Her gece yavrularını bahçenin arkasındaki alana götürüp birlikte yatıyorlar. Yavrulardan birinin bağırsaklarının yeterli çalışmadığını söylemiş veteriner. İlaç veriliyor. Yağmur saatlerce yavrusunun popo sunu yalayarak dışarı çıkmasını sağlıyor. Bir gün değil iki gün değil, haftalardır sürüyor bu tedavi. Her gördüğümde, dakikalarca bu duygunun analizini yapamaya çalışıyorum

Bu sokağın yazlıkçıları, Sokak köpeği Yağmur ve Rüzgarın gerçekleştirdiği "SEVGİ DARBESİ" ile yaşamı birlikte anlamlaştırmaya çalışıyorlar. BU DARBE ALKIŞLANMAZ MI ARAKADAŞ? 14.07.2013