Bu Dolmuştan Burada İnemezsin…

Sevgili dostlar, bu yazımızda sıra dışı bir konuyu paylaşacağım sizlerle. Belki kimimizin başından geçtiği halde “aman sen de!” deyip geçtiğimiz; belki size “sana ne be adam!” dedirtecek bir konu; belki de cennet vatanımızın onlarca köşesinde yaşanılmakta olan bir olumsuzluğun dışa vurumudur bu konu. Ola ki günün birinde yolunuz Fethiye merkezden Esenköy’e doğru düşecekse bu yazıda yazacak olduklarımı lütfen dikkatlice okuyunuz. Cumartesi günü (15.01.2011) saat 18.30 sularında Fethiye Merkez Yeni Camii’nin yanındaki durakta beraberimdeki arkadaşlarımla birlikte Esenköy dolmuş durağından bir dolmuşa bindik. (Aracın plakasını burada vermek istemiyorum) Ben Esenköy dolmuş duraklarının güzergâhı olan Gölyeri Mevkii’nde inecektim. Beraberimdeki arkadaşlarımdan biri Muğla Makası adı verilen kavşakta, diğeri Patlangıç İlköğretim Okulu’nun önünde inecekti. Dolmuşa binmeden birkaç saat öncesi başlayan muhabbet tadındaki sohbetimizle minibüsün içindeydik akşamın o saatlerinde. İlk arkadaşım Muğla Makası diye adlandırılan yerde dolmuştan indi. Diğer arkadaşımla sohbetimizi sürdürerek yola devam ediyorduk. Patlangıç İlköğretim Okulu’nun önüne yaklaştığımız zaman, arkadaşım şoför Bey’e 

- Müsait bir yerde inebilir miyiz, dedi. Şoför Bey’in verdiği cevap o güzel dakikaların tadını kaçıracak cinstendi. Öyle de oldu. Şoför Bey; 

- “Hayır, efendim; ben sizi burada indiremem. Burada yolcu indirmek bize yasak... Madem inecektiniz neden Yenievler–Çamlıca minibüslerine binmediniz?” diyerek azarladı bizi. Akşamın karanlığında tıka basa doldurulmuş olan dolmuşun içinde, onca insanın bakışları arasında, şoför beye rica etmeye başladık. Şoför Bey konuştukça yaşadığım şehrin kurallarını yeni yeni anlamaya başladım. Meğer burası Türkiye’nin bambaşka yerlerinden birisiymiş. O kadar yabancı geldi ki güzel Fethiye’m bana… İçimdeki Fethiye sevgisine gölge düşüren o şoföre kızmak geldi içimden. Ama adamcağız haklı gibiydi sanki. Kurallar böyle… dedi, çıktı işin içinden. Biz kendisine derdimizi anlatma telaşındayken, içinde bulunduğumuz dolmuş yoluna devam ediyordu ve tüm konuşmalarımız beyhudeydi aslında… Bir Fethiyeli olarak yaşamak durumunda kaldığım bu olumsuzluk beni çok üzdü. Acaba bu şehirde bir de misafir olarak bulunsaydım neler düşünürdüm kim bilir! Hele dolmuşun ön koltuğunda oturan, şoför beye destek olabilmek için çırpınan akıl hocaları(!)nın saldırmalarını işitmenizi, bakışlarındaki nefreti görmenizi isterdim. Tam bir cephe savaşı… Arkadaşımın inmek istediği yer Yenievler – Çalıca Minibüslerinin indirme yeriymiş. Şayet şoför bey arkadaşımı orada indirirse kavga çıkarmış. Hatta kavga o kadar ileri gidermiş ki şoför beyin kullandığı dolmuşun aynalarını bile kırarmış diğer durağa ait minibüslerin şoförleri. Şoför bey, “Akşam akşam 1 lira yüzünden evime başım belada gitmek istemiyorum” diye ekledi. Haklıydı aslında. 1, 50 liralık bir gelir için insanın başını belaya sokması çok da akıllıca bir iş değildi… İnsanlar içine binmiş oldukları minibüslerin içerisinde karar değiştiremez miydi? Acil bir işleri çıkamaz mıydı insanların? Yolun karşısında hiç beklemediği o zamanda yıllardır görmediği birisini görmüş olamaz mıydı? Hemen oradaki bir iş yerinde halletmesi gereken bir işini hatırlayamaz mıydı? İnsanlar eşleri, arkadaşları, çocukları belki de sevdikleriyle ayrılacakları son noktaya kadar beraber olabilme mutluluğunu yaşamak isteyemezler miydi? İçerisinde bulundukları dolmuşta görmek istemedikleri biriyle, o anda karşılaşmış olamazlar mıydı? Şayet Fethiye – Esenköy dolmuş durağı minibüslerinin içindeyseniz –maalesef- bu tip sıra dışılıkları yaşama şansınız veya öylesi yanlış durumlarda (!) dolmuştan inme imkânınız yok. Anlamakta zorlandığım nokta: Yolcu almıyorsunuz, yolcu indiriyorsunuz… Ben bunu, insani yönü unutulmuş ya da göz ardı edilmiş bir kural diye düşünüyorum. Sevgili dostlar, umarım benim yaşadığım bu olay sizlerin başına gelmez. Umarım ki sizin günleriniz hep güzel insanlarla başlar, hep güzel sonlarla biter. Muhabbetle kalınız…