Bu Döngü

Söylediklerinden ziyade söyleyemedikleri acıtır insanın canını. Boğazda kalan düğüm gibi... Yutsa gitmez, ağlasa gitmez. Birikmiştir bir lokma gibi sözcükler kursakta. Sevdayı en çok da bilmeyenler tanımlamaya yeltenmiştir bu doğrultuda. Öyle bir sevda dizmişlerdir ki mısralara "Ne kadar cesur ve ne kadar hakikatli!" dedirtmek uğruna. Halbuki cesareti de gücü de kelimeler kadar kalmıştır. Kelimeler, sözde cesarete esir olmuştur. Bu tutsaklıktan memnunlar mı bilinmez. Haketmeyen insanın yüreğine ektiğiniz tohumlar yeşermez. Çünkü her çiçek, her toprakta bitmez. Her dağın üzerine bahar gelmez. Yaşattığını yaşamadan ölmez insan. Değer verdiğimiz insanların beşpara etmediği şu dünyada ne paranın ne de sevginin hükmü geçer oldu.

Hayırlısı...Yazdıkça soğuyordu insanın canını yakan şu duyguların sızısı. 

Bir de geceler...

Gecelerdir duygulara sancı veren menet. Tarifi yok. İlacı da... Sevenin nasibine, ıstırap düşüyordu belki de ilelebet. Kainat adeta meydan okuyordu ruhun bu kadim macerasına. Galip olan kim, bilinmez. Bilinen tek gerçek, bu muharabenin son nefese dek süreceğiydi. Çünkü bir dert biter; bir yenisi başlar. Hep öyle olmamış mıydı?