Bu dünya efelenmeye gelmiyor

Lisan olarak dil, düşünce ve duyguların sözle açıklanmasının yanında bir ulusun zaman içinde tecrübeleri ile yoğurup, biriktirip taşıdığı bir kültür kurumu. 

Her ulusun dili, aynı zamanda o ulusun kültüründen izler taşıyor. 

Güzel Türkçemiz içinde yer alan özlü sözlere, deyimlere , ata sözlerine bu bakımdan geniş anlamlar yüklenmiştir. 

“Efelenme”, dikleşme, kafa tutma anlamına geliyor. Genelde argo olarak kullanılsa da taşıdığı anlam geniş. Sahip olunan güç ve kuvvetin üstünde bir karşı koyma, itiraz etme anlamı yüklü bünyesinde. 

İnsan yapısından mı yoksa oluşan şartlardan mıdır, bünyesinde diktatör-otokrat yapı taşıyanlarda veya bu yapıya eğilimli olanlarda “efelenme” davranışı yaygın. Kimine göre bu yapıdaki insanlar hasta ruhlu ve çılgın. Kimine göre de cesaretten kaynaklı. 

Efelenenlerin arkasında az ya da çok bir kitle olduğu kesin. Ve bunların çevresi aynı kitle tarafından örülü. Efelenen kişinin çevresini ören kitle, bunların dış dünya ile bağını veya iletişimini kesiyor. Böyle olunca, dış dünyadan habersiz kişi, başlıyor efelenmeye. 

Efelenme çocukluktan beri bastırılmış duyguların açığa çıkması olarak tanımlanabilir mi? Bu konuda bilimsel araştırma yapanlara sözü bırakmak yerinde olur. 

Yakın tarihimizde Saddam Hüseyin ve şimdi de Libya lideri Albay Kaddafi uluslar arası efelenenlere iki önemli örnek. Uluslar arası efelenme, hem kendileri açısından hem de temsil ettikleri ulusları açısından tehlikeli.Topraklarında petrol gibi geniş yer altı zenginlikleri ve coğrafi konumları itibarıyla küresel önem taşıyan ülke liderlerine bu çıkar dünyasında efelenme hiç gelmiyor. 

Libya'ya uluslar arası güç müdahale kararı aldı. 

Libya’da kaç suçsuz, kaç kadın, kaç erkek, kaç çocuk ölecek belli değil. Daha ilk saldırıda ölenler ve yararlananlar oldu. İki ucu kirli bir değnek. Bir yanda ülkenin başına kırk yıldır tebelleş olan ve kendine muhalif olanları yaşatmayan acımasız, dünyaya meydan okuyan bir diktatör. Öte yandan olaya müdahale eden uluslar arası güçler. 

Kosova, Bosna, Afganistan, Irak yakın geçmişte önümüzdeki örnekler. Petrol düşkünü batılı ülkeler. Müdahale sonunda olayların, iç çatışmaların kesilmesi olası mı? Uluslar arası askeri müdahale sonunda ülke bütünlüğünü koruyarak iç çatışmaların bittiğine dair bir örnek yok. 

Irak’ta, Afganistan’da olaylar devam ediyor. Eski Yugoslavya paramparça. Dünya kamuoyu bunu çok iyi biliyor. 

Çağımızda ülke çıkarları insani düşüncenin önüne geçiyor. Dış politika duygusal davranışa gelmiyor. Eski dostluklar bir anda unutuluyor. 

Dünya devletleri , “bir koyup üç alma” peşinde. Dün Kaddafi’nin elini öpenler, Paris’in ortasına çadır kurduranlar bugün Libya halkının başına bomba yağdırmaktalar. 

Yeter ki oyuna gelinmesin, fırsat verilince bir anda başınıza üşüşenler sizi yaptığınıza yapacağınıza pişman ediyor. 

Efelenme güç gerektiriyor. Hüseyin Seyfi.