Bu duruma nasıl geldik

Çocukluğumun altı yılı Yenikapı' da bir mahallede geçti.

Evimizin sol çaprazındaki komşumuz Madam Surpik kızı Armen eşi çatı ustası Artin Efendi idi. (Bir zamanlar gerçekten efendi olan kişilere efendi denirdi kapıcılara değil ) Her gün sokakta oynadığımız arkadaşlarımdan biri Rupen, ağabeylerimin arkadaşları Avram, balıkçının oğlu Simon. Agop.... denize taraf sokakta oturan Agavni ile Silvia kardeşler bunlar bizim için Ayşe, Hatice, Hasan yada Ali'den farklı kişiler değildi.

Birkaç yıl önce kiracılarımız ile ilgili bir sorun için mahalleye gitmiştim. Neredeyse aradan 40 yıl geçmiş Armen abla pencereden dışarı bakıyormuş. Ben onu farketmemiştim. Hava kararmak üzere idi. Beni görünce pencereyi açmış '' sen Özge değilmisin dedi'' konuşmaya başladık bana ablalarımı yine aynı mahalleden olan eniştemi sordu. Unutmamış, hemde beni uzun yıllar görmemiş olmasına rağmen. Geriye doğru düşünmeye başlayınca bizim bu komşularımızla yıllarca hiç problemimiz olmamış ki beni görünce konuşma ihtiyacı hisetti. Defalarca Kumkapı'daki kiliseler deki vaftiz ve nikah törenlerine gittiğimizi onların bize bayram ziyaretine geldiklerini hatılıyorum.

Onlar bu törenleri neden kiliselerde yapıyorlar bizden farkları ne diye hiç düşünmemiştim. Demek ki ailemden bana bunları düşündürtecek hiç bir davranış yada uyarı almamışım.

Devletlerin vahşi politikaları yüzünden bugün geldiğimiz şu duruma bakın kendi ülkenizde düşmanlarla çevriliymiş gibi yaşamak, bunları hak ettiğmizi sanmıyorum.

Hırant Dink'e Allah'tan rahmet ailesine sabır, metanet dilerim.