Bu gün bayram

Bu gün bayram. Ramazan bayramı.Hep deriz ya nerde bizim çocukluğumuzdaki bayramlar.O günleri özlemle anar bu günün bayramlarının anlamsızlığından dem vururuz.

Sanki o bayramlar daha bir güzeldi de şimdi her şey bozuldu sunileşti. Değil vallahi değil. Bu bayram anladım bunu. Değişen aslında bayramlar değil bizleriz. Gerilerde kalan o bayramların neşesi değil, bizim onu algılayışımız. Anne baba olmuş bizler ne bayramların neşesini yaşayabiliyoruz ne de çocuklarımızın neşesini paylaşabiliyoruz.

İki kızım, günler öncesinden heyacanlandılar. Birer ayakkabı aldım, hani bizim çocukluğumuzda ki gibi “bayramlık ayakkabılar” O an bayram havasına girmişler di bile. Sorular başladı Bayram nedir ne yapılır, anlattım hatırladığım kadarıyla. Her ne kadar eskilerin heyacanını duymasam da onlara ortak olmaya çalıştım.

Ve bayram sabahı erken kalktım namaza gitmek için, eskiden ben, canım babamın ayak seslerine uyandığım gibi kızlarımda uyandılar hemen. Baba bayram oldu mu? Ben namazdan gelince olacak dedim. Anneniz güzel bir kahvaltı sofrası hazırlar hepbirlik te kahvaltı yaparız, simitte alırım sıcak sıcak. Tıpkı çocukluğumda ki gibi. Tek fark o zaman ben çocuktum şimdi baba, babamsa yıllar oldu bu dünyadan ayrılalı. Bana ayakkabı alan olmayacak artık, beklide bunun içindir eski bayramların neşesini bulamayışımız. Keşke kendime de alsaydım bir çift ayakkabı diye düşündüm, sonra o tadı vermeyeceğini hissettim.

Öyle de oldu bayram namazından gelince kahvaltı sofrası hazırdı. Şimdi dedim öpün elimizi bayram başladı, sıkıştırdım ellerine harçlıklarını. Neşeleri bizi de neşelendirdi. Sonra el öpmeye gitmek için giydiler bayramlıklarını çıktılar yola, komşuların zillerine bastılar bir bir ellerinde şeker torbaları.Tıpkı bizim çocukluğumuzda ki gibi ya da sizin. Ben balkonda onları seyrederken biraz da kontrol için o günleri tekrar yaşadım. Annem babam beş kardeş konu komşu ne güzel günlerdi. Bu gün de güzel işte çocuklarım aynı mutluluğu yaşıyorlar şimdi.

Bizim bayramlaşmamız akşamı bulurdu onlarınki bir saat. Eminim o da bizim elimizde, başımızı çıkarıp bakarsak etrafımıza, aslında her insanın aynı şeyleri düşündüğünü görürüz. Ama hiç kimse cesaret edemez tanımadığı birinin kapısını çalıp iyi bayramlar dilemeye.

Tek eksik çocukluğumuz, oysa hep değişecek roller dün çoçuktuk bugün anne baba yarın dede nine. Bir gün onlarda aynı şeyleri düşünecekler eminim aynı soruyu soracaklar “ah nerde bizim zamanımızda ki bayramlar” İçimizde, sadece çıkarmak gerek. Biraz çocuk olabilmek.

İyi Bayramlar…