Bu gün benim doğum günüm

25.Temmuz.1958 sıcak bir İstanbul sabahı saat 04.50... Davetsiz bir misafir gözlerini açmış dünyaya..
Ben.. Sessiz sakin, olgun, mantıklı, akıllı, hırslı ve çalışkan..

14 yaşıma kadar ailemin her yıl yaptığı doğum günleri, sonraları ailem ve okul arkadaşlarımla kutlanan, daha sonraları iş arkadaşlarımla... Doğduğum gün, yani "En önemli kendimiz" olduğumuz için kutlamamız gereken gün. Sonra evlilik. Kutlanan bir sürü günler içinde "Kendinize ait" olmaktan çıkan bir gün. Hatırlanan fakat "Nereye gidelim ?" diye sorulan. Gidilecek yer değil ki önemli olan "Hatırlanmak." Paylaşılan şeylerin içeriği.. Hediye değil..

Sonra çocuk.. Çocukla birlikte kutlanan doğum günleri.. Ne güzel !! Mutluluğun resmi işte.. Doğum günüm - benim kendime ait olan tek günüm- küçücük bir çocuğu oyalamakla geçen, tuvaleti, maması v.s ihtiyaçlarını karşılayarak kutlanan -sıradanlaşmaya başlayan- günler...

Genişleyen çevre ve aile.. Herkesin farklı günlerde ki doğum günleri. Onları takip edip karşılık beklemeden sürprizler , sürpriz doğum günleri yapmak. Mutluluklarıyla mutlu olmak. Eşim dahil..
Bıkmadan, usanmadan.... Sonra çocuğumuz belli bir yaşa kadar baba takviyesi ve hatırlatması ile doğum günlerimizi bilir. İleri yıllarda alışkanlık edinsin diye. Fakat o belli yaş geldiğinde umduğumuzu bulamaz ve dönüp geriye bakarız. Sorgularız artık bazı şeyleri...

Geçen yıl bu gün, babam by-pass ameliyatı olmuş ve ben hastahanede tek başıma onun odasında yoğun bakımdan çıkması için ağlayarak dua ediyordum. Doğum günümdü ve tekbaşımaydım. Mutluydum. Çünkü bana aitti. Çünkü neden? Niçin? soruları yoktu. Çünkü -ısmarlama davet yoktu- ve duvarlar gerçek renkleriyle , oda gerçek bomboşluğuyla , yatak yapmacık olmayan sevgisizliğiyle bana bakıyordu. Herşey gerçekti.. Hayatın ta kendisiydi..

Bu sene oğlum öss sınavına girdi. Bu gece arkadaşlarımızla oks ve öss konuştuk. Saate baktım 12.20. Yani 25.Temmuz... Kendi kendime gülümsedim. Yarım asrı geride bırakmak duygusu, kafa yapımla hiç uyuşmasa da bundan sonranın çok hızlı geçeceğini düşündüm bir an, bir bu kadar daha yaşama şansımın olmadığını düşündüm. Ve yeni yaşımın ilk dakikalarında neler konuştuğumuzu düşünüp gülümsedim. "Benim en özel günümdü." Bir kişinin aklına gelmemişti..

Kendim için yaşayamayı bilmeyenlerdenim. Ve öğrendim ki -kendimi önemsediğim sürece önemli- olmuşum. Ve öğrendim ki - insanlara fazla değer vermişim.- Hak etmeyenlere sevgimi verip, önce kendimi sevmeyi unutmuşum. Hep polyannacılık oynayarak pozitif olmaya kendimi zorlamışım. İnsanlarda bu mutluluk oyunumu gerçek sanıp, onlara ihtiyacım olabileceğini akıllarına getirmemişler. Evvelki sene doğum günümde kendimi şımartarak -oyuncak ayı- almıştım kendime.
Ondan da önce ki yıl -kısmi felç tehlikesi- ni o an hemen meditasyon yaparak ve soğuk suyun altına girerek herkesten habersiz atlatmıştım gece 02'de. Ve 25 Temmuz günü doktora gideceğime güzellik salonu olan arkadaşıma gidip vücut bakımı, cilt bakımı, masaj yaptırıp olayı geçiştirmiştim. Beyin gücümü hep pozitif yönde kullanarak..

Hep insan biriktirmeyi amaçladım. Peki ne zamanlar için ? Cami avlusu için. Yani ben öldükten sonra..
Şimdi düşünüyorum. Doğru mu? Hayır değil. Cami avlusuna nasıl olsa geliniyor. Önemli olan özel anları paylaşacak insanların olması. İnanıyorum ki bu gün çok mesaj gelecek çok ta telefon.. Benim istediğimse tek birşey YALNIZ olmamak. Kalabalık içinde yalnız olduğunuzu -farketmek -farklı bir duygu.

Bu yazıyı okuyanlar içerisin de doğum günü hiç hatırlanmayan, nereye gidelim? sorusu sorulmayan yüzlerce binlerce insan olacak. Hatta -nankör- diyenler olabileceği gibi - ne var bunda ?- diyenlerde olacak. Bende onlara şunu soracağım: Satır aralarında ki mesajları alabildiniz mi?

Bence doğduğumuz gün değil, o günden bu güne elimizde kalanlar önemli olan..

Bu gün eğitim danışmanlarıyla randevularım var, iş yerimde ödeme ve sevkiyat programlarım var,
babamın doktor kontrolü var. Cuma iş yoğunluğu var. Araya bir sürü extra işler girer. Ne güzel aranılan kadın olmak...Birilerininn size sürekli ihtiyaç duyduğunu bilmek.. Ve sürekli vermek..

Yaşasın!!! Bu gün benim doğum günüm... Hayatta en önemli benim.!!!!!

25.7.2008