Bu hayatı bir defa yaşayacaksınız…

 “Eğer yeniden başlayabilseydim yaşama, ikincisinde daha çok hata yapardım. Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. Neşeli oldurdum, ilkinde olmadığım kadar. Çok az şeyi ciddiyetle yapardım...”  Diyor Şair Jorge Luis Borges “Anlar” adlı şiirinde. Bu şiirin tamamını okuyup ta kendisini sorgulamayan kimseyi düşünemiyorum.

“Daha çok riske girerdim. Seyahat ederdim daha fazla. Daha çok güneşin doğuşunu izler, Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim. Görmediğim birçok yere giderdim. Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye. Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine. “
 Acaba kaçımız yapabiliyoruz bunları. Bu acımasız hayat içerisinde hangimiz sıra dışı olabiliyoruz. Hangimiz yaşadığımız anın tadını çıkarabiliyoruz?

 Sorumluluk duygusu diye diye, hata yapmaktan korkuyoruz. Düşüncelerimizin esiri olmuşuz sanki. Hayatımızdaki her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünerek yapıyoruz. Attığımız her adımı hesaplar duruma gelmişiz. Çünkü düşüncelerimiz her zaman duygularımızın önüne geçmiş durumda. Duygularımız her geçen gün biraz daha törpülenir hale gelmiş.

Sabah evinizden çıkarken takip ettiğiniz yol üzerinde bulunan parkların, bahçelerin evlerin , her gün gördüğünüz insanların ne kadar farkındasınız?  Acaba yaşamımızın ne kadar farkındayız. Hep aynı rutin işleri mi yapıyoruz yoksa biraz sıra dışı olabiliyor muyuz?

Çevremizde yapılan değişiklikleri fark edebiliyor muyuz, evimize geldiğimizde bu gün çok daha farklı bir şeyler yapma arzusunda olabiliyor muyuz? Yaptığımız her işte, işte yaşam bu diyebiliyor muyuz? Yaşamı dolu dolu yaşayabiliyor muyuz? Yani kısacası “Anı” yaşayabiliyor muyuz?

Hayatınızda birçok yaşanacak anlar vardır.

O anları yaşamak elimizde. Hata yapmaktan korkmayın, insan hatalarıyla olgunlaşır. Hayatınıza zaman zaman mola verin. Düşüncelerinizi kendinizden uzaklaştırıp, sadece duygularınızla hareket edin. Duygularınızı hissedin, hissettirin.  Geriye dönüp baktığınızda pişmanlıklarınızın olmadığını göreceksiniz.

“Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
Ölüyorum...”

Eğer içimizden geldiği gibi yaşayamıyorsak, o zaman şairin dediği gibi zamanın nasıl geçtiğini anlayamayacağız. Vakit çok geç olmadan “Anı” yaşayın.

Çünkü bu hayatı bir defa yaşayacaksınız…

Yeni bir yazıda buluşmak dileği ile…