Bu kalabalıkta herkes yalnız (mı)

29.11.09

Birkaç gün önce Serdar Turgut’un yazısını okurken ‘bu aslında benim de aklıma gelmişti, ben yazmakta geç kalmışım’ diye düşündüm!

Olamaz mı ki?

Domuz gribinden dolayı ‘tedavi’ gören öğrencilerin, bir süre evde dinlenmelerinin ardından okula gönderilmesinin, öğrencide oluşturacağı değişimleri anlatmıştı Serdar Turgut…

Okulları ‘bir yaşa geldiklerinde çocukları evden uzakta tutmak için oluşturulan’ kurumlar olarak tanımlamıştı…

Bu işin şakası…

Rojin’le dağa çıkma girişimi kadar ‘olay’ olamasa da; düşündürdü beni…

Daha günler öncesinden, yine ‘domuz gribi’ konu edinerek, okulların erken dinlenceye girebileceğini duyduğum sayıyı unuttum inanın!

Sözde; bu günler gribin yaygınlaşması için uygun olduğundan, öğretim yaz aylarına sarkabilirmiş de…

Biz Çukurova insanıyız…

Haziran ayından başlayarak, okullar çekilmez olur, öğrenciliğimizde sınıflar ‘uyuklanan’ yerlerdir!

Bugün için, ülkemizin doğu bölgesini kar kaplamasına karşın, bölgemizde sobayı yakacak denli soğuk olmadığı da bilinir!

Buna karşın okullar Kurban Bayramı’nı da gerekçe göstererek bir hafta öncesinden dinlenceye götürülünce düşünmedim değil!

Hükümet, ‘domuz gribi’ denilen salgını(!) öne sürerek aklımıza gelmeyecek o denli ‘alışmışlıklara’ alıştırdılar ki halkı; şaşkınlığımı hoş görün, bu gelişmelere beni bozmaya başladı bile!

Bilirsiniz, bayram…

İnsanlar, dün gördüklerini bile kollarıyla sararlar. Üstelik hiç kuşkulanmadan, ikirciklenmeden yanaklarına dudaklarını kondururlar…

Şimdi ne oldu biliyor musunuz?

Yıllardır tanıdığınız bile aranıza bir ‘insan genişliği’ koydu!

Eller sımsıkı değil, küçücük bir esintide bile tutum yerlerinden kopacak gibi…

Öyle cansız…

Öyle bağsız…

Öyle isteksizlik…

Sağlık Bakanının her gittiği yerde bangır bangır ‘aşı olun’ çıkışları yapmasına karşın, Başbakanın da ‘ben de, çocuklarım da, torunlarım da aşı olmayacak, kimse aşı olmaya zorlanamaz’ demesiyle nasıl ki dayanılmaz bir ‘güvensizlik ortamı’ yaratılmışsa; insanların arasında da aynı ‘güvensizlik’ söz konusu…

Ben mi?

Daha önce yazdığım gibi davranmaya çalıştım bayram boyunca…

Kucaklamak istediklerimi kucakladım…

Hani şu ‘başla toklaşma’ selamı vardır, bazıları onu daha da yaygınlaştırmak amacında da olsa, ‘keçi vuruşlarını’ ansıttığından dolayı sevmedim-sevemedim onu…

‘Yüz yüze’ değmeli dediğimden dolayı, yanaklar birbirine değecek biçimde bayramlaştım…

Sonra bir de, abartıya kaçmadan el-yüz yıkamayı seçtim…

Bundan fazlası mı?

Serdar Turgut’un dediği öğrenciyi bilgiden ediyor, ayrıca insanlar arasında olan bağları koparıyor!

Bu kalabalıkta, herkesi yalnız bırakıyor!

http://yenimuhalefetport.com/