Bu kente yalnızlık düştüğü zaman

Bu kente yalnızlık düştüğü zaman alıp başını gitmek istersin. Uzaklara, çok uzaklara, erişilmezliklere belki, belki yalnızlığa kalabalıkları ardında bırakıp.

Bu kente yalnızlık düştüğü zaman ruhunun boşaldığını hissedersin. Doldurmaya çalışırsın ama yapamazsın. Boşluk seni doldurur. Bu kentte nereye gidersin git için dolmaz ya da içini dolduran boşlukları atamazsın dışarı.

Bu kente yalnızlık düştüğü zaman içine dönersin, içindeki sesi dinlersin daha çok. Belki daha seversin kendini ya da aksine daha da nefret edersin kendinden.

Bu kente yalnızlık çöktüğü zaman alıp başını gitmek istersin ama gidemezsin bir adım öteye. Tek kurtuluş içine dönebilmendir bu kente yalnızlık düştüğünde...