- Kategori
- Şiir
- Okunma Sayısı
- 338
Bu kentin adı yalnızlık

Rüzgarda terketti bu kenti
Ve gidişine ağıtlar yakıldı
Elleri nasırlı anaların dilinden.
Sonra dağlara pusu kurdu yalnızlık,
Kaçak sevdalara mahkum olanı sakladı.
Sende gittin ya,
Daha kırkı çıkmadı içimdeki ölünün.
Bin parçaya bölündü
Bana verdiğin gülün...
Şimdi yollarım kapalı,
İklimim bozuk.
Mevsim yalnızlık
Meyvesi hüsran ama
Tadı bende saklıdır; ayrılık.
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Facebook hesabınızla yorum yapın, daha çabuk onaylansın!