Bu kış sahip çıkın birilerine, arkanızı dönmeyin

Kar kapıda, sabah radyoda dinledim. Edirne’de kar yağışı başlamış...

Odununuz, kömürünüz, doğalgazınız, aşınız, ekmeğiniz var mı?

Çocuklar okula giderken, gülümseyerek ceplerine harçlık koyabiliyor, istediği zaman, defter kalem alabiliyor musunuz?

Kışlık kıyafetleri, botları, kalın çorapları, eldivenleri tamam mı onlar da...

Eviniz sıcak mı?

İçiniz rahat mı?

***

Bu kış başka bir kış!

Belki kol kırılıp yen içinde kalacak ama bu defa her şey daha zor olacak...

Soğuk ısırır çocukların ellerini, demir gibi yapar.

Ağlatır...

Burunları buz tutar, sümükleri akar, onlarda ne yapsın burunlarını kollarına siler...

Ayakkabılar delikse, çoraplar ıslanmasın diye kenardan yürürler, yürümesine de ayakların ıslanmasına engel olamazlar...

Küçük ayaklar üşür... Ayakkabının içinde büzüşür...

Islak ayakla ders mi dinlenir?

Öğretmenin anlattıklarını kafa mı alır?

Buz tutan eller nasıl kalem tutar?

***

İş dolaplarda ayakkabı koleksiyonu yapmak değil!

Fazla olanı paylaşmaktır...

İnsanlık, elbiselerin çokluğu değil, olmayanı düşünmektir...

Gar dolapların içinde kullanmadığınız hatta hiç giymediğiniz kışlıklar olduğuna adım gibi eminim...

Karıştırın şunları yahu, bu akşam kullanmadıklarınızı ayırın...

Ayırırken unuttuğunuz ne kadar çok kazağınız, küçülen ne kadar kıyafetiniz olduğunu görüp şaşıracaksınız...

İnsanları, kırmadan, küçük düşürmeden, olabildiğince gizliden, burunları akan çocuklara, onların ailelerine verin...

Mutlu olun!

Mutlu edin...

Kollayın, gözetin, bu kış sahip çıkın birilerine, arkanızı dönmeyin...!

***

Bu kış başka bir kış olacak...

Kol kırılacak, yen içinde kalacak...