Bu nasıl bir zaman

Her şey çok güzel başlar,

Sevilen, aranan insan olursun

Zamanla birden dışlanırsın

Evet zaman..

Zamanla ne kadar da değişiyor insan,

Sımsıkı tuttuğu eli bırakıveriyor birden,

Belki de istemeyerek elinden kaçırıyor..

Bilemiyorum..

Öyle bir zaman geliyor ki;

Kime sabır göstereceğini,

Kimden vazgeçeceğini,

Kime güvenebileceğini,

Ya da kimi seveceğini,

Kime sen benimsin,

Kime gitme yanımda kal,

Ya da sen bilirsin diyeceğini şaşırıyor...

Acılar insanı daha güçlü kılar;

Alışırsın her şeye

Eyvallah demeye

Gidene Eyvallah...

Yorana Eyvallah...

Kırana Eyvallah...

Yerden yere vurana

Eyvallah dersin her şeye.

Ne çok alttan alırsın her sözü;

Ne çok tahammül edersin...

Güçlü olalım derken;

Suçlu olursun birden...

Göz ardı edilirsin...

Velhasıl – Yorgun Kalemim...

Hüzne hüküm giyer...

Suratlarımızla beraber

Yüreklerimiz de kararır...

Bizler...

Velhasıl kendimize yazık eder...

Sevmek paylaşmak yerine

Sonunun nefret olacağını bile bile

Zamanla ne kadar da değişiyor insan

İşte bir türkü çalıyor benim için,

Ayrılık türküsü…

Üzülerek gidiyorum biliyorum..

Ben sevginin mutluluğun peşindeyim

Her ne kadar üzseler de beni,

Ben sevdiklerimin bir gülüşüne

Sığdırabilirim mutlu bir hayatı

Sıkıntıları bir kenara itebilirim…

Sabredebilirim hayatın acımasızlığına.

Alın yazısı nefret olmamalı.

Ya da ne bileyim işte,

Baktın olmuyor istenmiyorsun.

En olumsuz anında bile dik durabilmeli,

İçin ağlarken bile gülebilmeli,,

Hatta en güzelinden tebessüm etmeli…

Bir şekilde, her şeye rağmen sevebilmeli...

Hayat bu işte,

Ne olacağımız belli değil ya hani,

Her evden çıkışta helalleşerek çıkabilmeli,

Sadece sevgini bırakarak gitmeli...

Mutsuzluğun arkadaşı olmamalı insan.

Güzel anılarını düşünmelisin aklında

Nefretin, sevgisizliğin olduğu şu dünyada,

Sevgiyle yaşayabilmek olmalı amaç

Mutlu, umutlu aydınlık yarınlar yakın...

Yorgun Kalemim