Bu ne sevda ?

Sevgi ve sevda temelinde güzel duygulardır. Bu duyguları renkle ifade etmemiz gerekirse, birinin rengi kırmızı, diğerinin rengi ise koyu kırmızı ya da kara’dır.

Geçen 15-20 yıl içerisinde çok daha değişik sevdalarda ortaya çıktı. Örn; Araba sevdası, marka sevdası, pırlanta sevdası, gösteriş sevdası şöhret sevdası, mevkii, koltuk sevdası vb… Bu örnekleri daha da arttırabiliriz.

Ancak, bir sevda daha var ki bütün diğer sevdaların bile önüne geçmiş durumda. İster istemez kişinin kendisine “Bu ne şimdi” sorusunu sormasına neden olmakta.

Her gün işyeri, apartman vb. yerlerde karşılaştığımız kişilere güler yüzle “Günaydın”, “İyi günler” ya da “Merhaba” demeyi çoktan unuttuk.

Oysa, güler yüzlü olmayı hiç unutmadığımız bir yer var. Bu da bir çeşit sevda diyebiliriz. Ama , insanın kanını donduran nitelikte bir sevda. Şöyle ki;

Şehir içinde meydana gelmiş olan bir kaza görüntüsü ekranlara geliyor. Polis ve sağlık memurları kazanın olduğu yerde.Herkes kaza mahalline toplanmış kurtarma çalışmalarını seyrediyor.Kaza ve olay yeri görüntüleri ekrana yansırken birdenbire kameraya gülerek el sallayan kişiler beliriyor ekranda.

Ünlü biri rahatsızlanarak hastaneye kaldırılmış ve durumu ağır. Hastanenin önünde kişinin yakınları acı ve tedirginlik dolu bir bekleyiş içinde. Hastane önündeki kalabalık, hasta yakınlarının görüntüsü ekranlara yansırken birdenbire kameraya gülerek el sallayan kişiler beliriyor ekranda.

Bir cenaze töreni . Tören’e katılan kişiler üzüntülü. Katılan kişiler ve kalabalık ekranlara yansırken birdenbire kameraya gülerek el sallayan kişiler beliriyor ekranda.

Yukarıda belirttiklerim ilk anda aklıma gelen birkaç örnek.

Kamera’ya gülerek el sallayan kişilerin bu görüntüleri, herhangi bir eğlence ya da kutlama sırasında ekrana yansımış olsa hiç kimsenin dikkatini çekmez.Çünkü adı üstünde eğlence ya da kutlamadır.

Ancak, acının kederin, üzüntü ve çaresizliğin en yoğun yaşandığı bir anda bu tip görüntüler ekrana yansıdığında ister istemez içim parçalanmakta.

Toplum olarak geldiğimiz noktadan utanç duymaktayım. Sadece bu tip görüntüler bile bütün insani değerlerimizi ne kadar hızlı ve tehlikeli bir şekilde kaybettiğimizin göstergesi.

Normal zamanda, karşılaştığımız kişi ya da kişilere güler yüzle “Merhaba” demeyi çok görürken, böylesine acı dolu zamanlarda kameraya gülerek el sallayan kişilerin ne tip bir sevda içinde bulunduklarını anlamakta zorluk çekmekteyim.