Bu rahatsızlık niye?

Yalçın Doğan Hürriyetteki yazısında “Bazı salakların dillerinden düşürmedikleri demokrasi… “ diye bir ifade kullanmış.

Lüks restoranlardaki mescitlerden rahatsız oluyormuş.

Mescit dediği yer toplam üç-beş kişinin sığabildiği dar bir oda.

Olsun serde rahatsız olmak var ya.

Çatacak ya.

Alkollü restoranları örnek veriyor.

Kimse adım başı birahanelerden rahatsızım diye çıkmıyor.

Kişinin namazını kılacağı küçücük bir mekânı çok görüyor.

Yoo asla inanmam.

Rahatsızlık tamamen vicdani.

Psikolojik. Bir de kalkıp “salak” kelimesini kullanması yok mu?

Kimmiş bu ‘salaklar’?

Dillerinden demokrasi kelimesini düşürmeyenler.

Bekleyin görün daha ne diyecekler.

Lâikliği de es geçmemiş bu ara.

Sıkıştıkları yerde laikliği öne sürüyorlar.

Hani din ve vicdan özgürlüğüydü Laiklik? Yine öyle. Bunlar işlerine geldiği gibi değerlendiriyor.

İnsan bunları okuyunca bırakın her kıtaya göre Laiklik tanımının yapılmasını ülkeler hatta şehirlere göre laiklik tanımlaması olduğu kanaatine varıyor.

Bunları da geçtim.

Herkesin kendine göre bir tanımlaması olduğuna karar verdim.

Olmaz böyle şey.

Laiklik kimsenin tekelinde değildir.

Bu ülke lâiktir.

Bu yapılanları demokrasiyi hazmedememe olarak görüyorum.

Hayret etmemek elde değil.

Sana ne başkasının namazından.

Adam dükkânına küçük bir oda yapmış ya da bir köşeye seccade koymuş.

Bu neden rahatsız etsin ki.

Caminin yolunu gösteriyor.

Hayatlarında cami minaresi görünce sıtma geçirenler bu milletin inancına böyle alay edercesine yaklaşmamalı. Böyle bir anlayışın hiçbir yerde yeri olmadığını sanıyorum.

Elbette düşünceler ifade edilecek.

Tenkitler yorumlar hepsi de olacak.

Fakat sataşma, kışkırtma germe…

Bunlar da neyin nesi? Psikolog değilim fakat her şeyden öte bunun bir ruh bunalımı olduğunu düşünüyorum.

Demokrasiye, namaza kılana karşı söylenecek sözlerin yerinin satırlar değil, ruhun ihtiyacına cevap bulabilecek bir yere ihtiyacın olduğunu sanıyorum.

Bu işin böyle abartıp işi siyasileştirmenin bir anlamı yok.

Yapılıyorsa bunun altında başka bir şey ararım.

Bu konu Yalçın Doğan’ı “bazı salakların dillerinden düşürmedikleri demokrasi… “ifadesini kullandıracak kadar rahatsız etmişse ben de anlattığı şeylerden değil de, ruh sağlığından endişe duyduğumu söyleyebilirim. Olamaz mı?
Gelelim kullandığı ifadeye.
Değneğin ucunun dokunmadığı kimse mi kaldı?