Bu senaryo değişmelidir

Yepyeni, gıcır gıcır bir giysi alırsınız üzerinize… Kumaşı iyi, biçimi güzel, görünümü şık…

Ama iyi ölçüp biçmediniz mi bedenini: Bol gelebilir…

Üzerinizden sarkıp, sakalet bir görüntü çizebilir.

Bu, insan ilişkilerinde de böyledir.

Bazı insanlar, bazı insanlara bol gelebilir.

Bazı insanların kafalarında oluşan kültür birikimi, diğer bazı insanların kafalarında gerginlikler yaratıp, bolluklar/ defolar yaratabilir.

Bazı gönüllerin ferahlığı ve dinginliği o diğer insanların ruhlarında habis çökeltiler oluşturabilir.

Bu bol gelme oluşumu aslında bir gerçek bir bolluk hali değildir: Kıtlıktır!

Yoksulluktur, acizliktir.

Acınası bir bireysel sonuç ve nihayetinde, toplumsal zafiyetin köküdür; nedeni ve kökenidir.

Gerçek bolluk, karşılıksız verme erdemini içine sindirerek, kişiliği haline getirmiş insanların yoğunluğu ile sağlanabilir.

Yoksulluk ise; bencil, hırs küpü, kaba ve karanlık insanlar topluluğunun yaşamsal sonucudur.

Düşmanlık duygusu, bireysel yoksulluğun ikinci perdesidir.

Birinci perdede riya, yalakalık, yüze gülüp/arka sıvazlama vardır.

İkinci perdenin sonunda da acıklı, dramatik bir "son" yazılıdır senaryoda…

Sorun işte bu noktadadır:

-          Bu senaryoyu değiştirmek mümkün müdür?

Teorik olarak, evet…

Ama önemli olan pratiktir.

Ve tam da bu noktada önemli kavşak önümüze çıkar:

-          Bu senaryoyu değiştirme umut ve enerjisi yoksa, insan hayatı karanlık bir dehlizin içine kalıcı olarak yerleşir.

Bu sorunun gerçek yanıtı şöyle olmalıdır:

-          Mümkündür!

-          Bu senaryo değişmelidir; değiştirilmelidir; değiştirilebilmelidir…

Gerçek anlamda siyaset de, eğitim de, kişisel gelişme de işte bu umudu insanların gönüllerine ekmek; bilinçlerini bilemek içindir.

@farukhaksal42