Bu sözler insanı yüreğinden yaralıyor

Bir kadın belki de bir anne. İçinin kötülüğü dışına vurmuş. Tarihi bilmiyor. İnsanlığı ise hiç bilmiyor. Milletin vekili ve o milletin meclisinde bir koltukta oturuyor. Tehdit ediyor;
“Körler ve sağırlar diyaloguna söyleyebileceğimiz bir şey vardır. PKK bir neden mi, sonuç mudur? Biz ‘sonuçtur’ diyoruz. İster 40 bin daha insan yitirin, ister yitirmeyin deyin. PKK bu ülkenin gerçeğidir” diyor.

Kime söylüyor bu sözleri. Bana, sana, bize, size ve hepimize…

Hani şu telefonun ucunda annesine; “Anne ben vuruldum herhalde. Şehit oluyorum. Sakın ağlama” diyen sesin yüreği yanık annesine…

Bunları söyleyen bir kadın, belki de bir anne…

Ama içi kara…

Bunları söyleyen milletin vekili, milleti temsil ediyor…

Kime söylüyor? Körler ve sağırlara…

Körler ve sağırlar kim?

Kendisi ile asırlardır aynı havayı solumuş, aynı toprağa ayak basmış, yan komşusu, sen, ben, siz, biz ve hepimiz…

Peki, kendisi ne?

Binlerce yıllık tarihini bilmeyen bu gün doğduğunu sanan biri…

Nedir PKK? Bir terör örgütü değil midir?

Neyin sonucudur?

Bu ülkenin, bu coğrafyanın, bu iklimin sorunu nedir?

Bu sözleri söyleyen bir kadın, töre cinayetlerine kurban giden, 13-14 yaşlarında kendinde çok büyük erkeklerle zorla evlendirilen, okutulmayıp cahil bırakılan, ezilen, şiddet gören, hor görülen, terörle çocukları öldürülen, acısını içine gömen hemcinsleri için ne söyleyebilir? Ya da söyleyecek bir sözü var mıdır?

Bırakın bunları asırlardır nasıl aynı havayı soluduysak yine öyle soluyalım. Bu gün sizi kucağına oturtanlar yarın başkalarını oturturlar.

Acının üzerine oturan bir dünyanın kimseye hayrı yoktur.

DTP Batman Milletvekili Ayla Akat Ata bu sözleri söylerken ne düşünüyordunuz?

Acının sevgi çiçeklerini açtıracağını mı, yoksa gözyaşlarıyla sulanan bir toprağın veriminin artacağını mı?

Ne düşünüyordunuz?