Bu yaştan sonra iş bulamam

Aynı işyerinde çalışan aynı cinsiyeti, 40 yaşında ve aynı iş deneyimi olan iki muhasebeci aynı zamanda işten çıkarılıyor. İkisi de doğal olarak günlerce üzülüyor. Birisi : " piyasanın durumu kötü. Bu yaştan sonra katiyyen iş bulamam" diye hergün kedisine telkin yapıyor. İş aramadığı gibi ayağına gelen bazı iş fırsatlarını dahi göremiyor. Yakınlarının ısrarı üzerine iki iş başvurusu yapıyor. İkisi de reddediliyor. Bu kişi " gördünüz mü ben demiştim bu yaştan sonra kimse beni işe almaz diye" diyor. Bir daha hiç iş başvurusu yapmıyor ve hiç bir zaman iş bulmuyor. Diğer kişi de : " piyasanın durumu kötü. Bu yaştan sonra iş bulmak çok zor ama iyi araştırırsam bulabilirim " diyor kendisine. Özgeçmişini yeniden yazıyor, mülakat teknikleri çalışıyor ve birçok yere iş başvurusu yapıyor. Birçok yerden red cevabı geliyor. Akadaşlarının bazıları ona: " boşuna başvurma bu yaştan sonra kimse seni işe almaz" diyor. Ama bu kişi aramaya devam edersem iyi bir iş bulabilirim demeye devam ediyor. Ekonominin ve piyasanın durumu kötü bahanesi üretmiyor ve sonunda eskisinden daha da iyi koşullarda muhasebeci olarak işe başlıyor. Yukardaki hikaye Bilişsel Psikolog Martin Seligman'ın Öğrenilmiş İyimserlik adlı kitabındandır. Birçok insan OLUMLU DÜŞÜNMEnin gerçek dünyadan kopuk olarak Pollyanacılık oynamak ve problemleri yok varsaymak olduğunu sanır. Halbuki olumlu düşünmek umudunu kaybetmemek ve sorunlara çözüm odaklı yaklaşmaktır. Atatürk'ün de dediği gibi umutsuz durumlar yoktur, umutsuz insanlar vardır.

Rasih Bensan 8 Kasım 2012