Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

28 Şubat '13

 
Kategori
Kişisel Gelişim
 

Bu yazıyı okuyorsan

Bu yazıyı okuyorsan
 

Dur ve düşün. Hemen şimdi. Erteleme. Bu yazıyı okuyorsan, şu an kendinlesindir. O halde yazıyı bitir, yerinden kalkma. Gözünü kapat ve mutlu muyum? Sorusunu sor. Mutluysan neden mutlu, mutsuzsan neden mutsuzsun. Kâğıdı kalemi al, yazmaya başla. Hepimizin ayrı ayrı nedenleri olacaktır. Hatta biribirimize anlatabilsek, benim derdim sana boş, senin derdin bana boş gelecektir. Herkes kendi sıkıntısının daha önemli olduğunu düşünecektir. Derdin, büyüğü, küçüğü beni ilgilendirmiyor. İstediği ayakkabıyı alamayan bir kadın ile şiddet gören bir kadının zihninde meydana getirdiği acıyı duyumsama, aynı ölçüde olabilir. Çok saçma değil mi? Kıyaslanmamalı bile. Ama ne yazık ki, öyle değil. Yaşadığımız tüm olaylar, yaşandığı anda öldü demektir. Çünkü,  yaşandı ve bitti. Örneğin,  sevdiğiniz biri, hiç beklemediğiniz bir anda sizi büyük bir hayal kırıklığına uğrattı. Tabiri caiz ise eşekten düşmüşe döndünüz. İğneli fıçıya atılmış gibi acı çektiniz. Vs, vs, vs. Ama bu yaşandı artık. Oldu. Şimdi ne yapıyorum? Yalnız kaldığım ilk andan itibaren ölmüş, yaşanıp bitmiş olan, o ölüye, zihnimde can verip, yaşatmaya başlıyorum. Şimdi artık, ipler benim elimde, olaya ilişkin senaryoyu, istediğim gibi  yazıyorum, çekiyorum, film gibi zihnimde izliyorum. Şimdi acıyı, kederi bana, karşımdaki mi? yoksa zihnimde oynattığım film mi veriyor? Tıpkı gündüz yaşadıklarımızı, gece olunca rüyamızda görmemiz gibi. Rüyamızda,  gerçek olmayan olaylardan etkilenip acı ve ya sevinci oldukça gerçekçi yaşarız. Hatta o kadar gerçek yaşarız ki, beden fonksiyonlarımız çok gerçek tepkiler verir. Dolayısı ile duygu somut hale gelir. Oysa yaşanıp, biten olayı o anda gerçekten terkedip, zihnimizi özgür bıraksak, düşünerek can vermezsek, acıyı somut hale getirip, görünür kılmayız.O hooo bunu yapmak, hemen unutmak  kolay mı? Konuşmak basit, yaşamak zor. Dediğinizi duyar gibiyim. Haklısınız. Seçim sizin. Ya ölüyü defalarca,  defalarca diriltip, çirkin kokulu zombilerle yaşayacaksın. Ya da ölüyü gömecek, sırtını dönüp mezarı terkedeceksin. Hemen şimdi karar ver, Yazdığın yazıyı parçala çöpe at. Derin derin nefes al,  mutluyum, zombileri ait olduğu yere gönderdim, ÖZGÜRÜM!!!! diyebil. Bu film mutlu son ile biter. Darısı izlenecek diğer filmlere..

 
Toplam blog
: 57
: 4512
Kayıt tarihi
: 19.12.12
 
 

Kainatta nokta, nokta da kainat olan "İNSAN" İnsanı keşfetmek için cıkılan yolda bir yolcu sadece. ..