Bu yıl Erenköy Kız Lisesinden mezun oluşumuzun 50. Yılını kutluyoruz.

Bundan 50 yıl önce İstanbul'un köklü Liselerinden Erenköy Kız Lisesi'nin  6 Fen sınıfında 17 genç kız okuyordu. Hepsi pırıl pırıl bu genç kızlar büyük bir neşe ve enerji içinde bir an önce liseyi bitirmeyi ve meslek eğitimi yapacakları Üniversitelere girişi dört gözle bekliyordu.

Kimi orta birden beri, kimi de ara sınıflardan bu gruba dahil olmuştu. O zamanlar orta öğrenimde son derece sıkı bir kılık kıyafet sorunu vardı. Eteğinin boyu, saçının boyu ve diğer unsurlar öğretmenler tarafından sıkı sıkı denetleniyor ve uygun giyinmeyenler cezalandırılıyordu. Oysa ki bu genç kızlar yaşları ve hormonları icabı şık ve modaya uygun giyinmek istiyorlardı. Saçını biraz fazla kabartan veya istenen boyutta kestirmeyen, yahut eteğinin boyunu dizinden yukarı kıvıran genç kızlar öğretmenleri tarafından cezalandırılmakla kalmıyor, daha sonra okula çağrılan velileri tarafından da azarlanıyordu. Ne yazık ki genç kızların kendilerini savunmalarına imkan yoktu. Bu düzen böyle idi. Bu birbirinden güzel kızlar, hasretle serbestçe giyinecekleri ve kız erkek beraber okuyacakları Üniversite günlerini bekliyorlardı.

İstedikleri özgürlüğe az zaman kalan kızlar  1963 yılı baharını yoğun ders çalışarak, aradaki boş zamanlarında da henüz apartımanlarla doldurulmamış Erenköy'de bahçelerdeki akasyalar, mor salkımlar arasında gençliklerinin en neşeli saatlerini geçirerek  yaşıyorlardı.

Nihayet Mayıs ayı geldi çattı. O zamanlar lise bitirmede her dersten tek tek sınava girilir ve yıl içinde ne not alırsan al yıl sonundaki sınavda geçer not alamazsan okulu bitiremezdin. Sınava girilen dersler arasında beden eğitimi, müzik gibi dersler de olurdu. Ayrıca bu genç kızlar hem ilk okulu, hem de orta okulu bitirirken aynı şekilde tek tek sınava girmişlerdi. Garip bir tecelli daha sonra girecekleri Üniversitelerde de bitirme senesinde gene tek tek bütün derslerden sınva gireceklerdi. Gerçi kızlar bu eziyetli eğitim sistemine alışıktı. Daha baş kaldırmayı ve haklarını aramayı da öğrenmemişlerdi. Hoş neye baş kaldıracaklardı ki. Düzen böyle idi.

Kızlar öylesine neşe ve enerji dolu idiler ki bu kadar yoğun sınav döneminde bile gülüş cümbüş okula gidip geliyorlar ve bir yandan ders çalışırken , bir yandan da yaşlarının gerektirdiği aktiviteleri yapıyorlardı.

Sonunda sınavlarda başarılı olarak diploma almaya hak kazandılar. Okul bahçesindeki diploma merasiminde o zamanların ünlü şarkısı Kwai Köprüsü eşliğinde üstlerinde beyaz kıyafetleri tek sıra yürürken yaşamlarında önemli bir merhaleyi aşmanın gururunu taşıyorlardı.

Herkes lise bitirince Üniversite sınavlarına girdi. O zamanlar Üniversite sınavları bügünkü gibi tek merkezden yapılmıyordu. Her Fakülte için ayrı ayrı sınava girdiler. Zaten ondan sonraki yıl da sınavlar merkezi yapılmaya başladı.

Sınalarda başarılı olan genç kızların hepsi güzel Üniversitelere girmeye hak kazanmışlardı. Ne de olsa onlar Erenköy Lisesi Fen sınıfı mezunları idi. Kimi Mühendis oldu, kimi öğretmen, kimi doktor. Ama hepsi meslek sahibi oldu. Avukat, İktisatçı olanlar da vardı aralarında.

Daha sonra hepsi evlendi. Anne oldu. Kimi evliliğini yürütebildi. Yürütemeyenler yola yalnız devam etti. İlerleyen yıllarda kimi eşini kaybetti. Bazıları hastalandı kızların. Daha sonraki yıllarda sırası ile anneanne ve babaanne de oldular. Bu arada aralarından ayrılanlar oldu. Bir başka ülkeye veya şehre yerleşenler olduğu gibi bu dünyayi terk edenler de oldu.

Ama onlar birbirlerini hiç kaybetmediler. Arasıra toplanmayı ihmal etmediler. Başka şehirlerdeki arkadaşlarını ziyaret ettiler. Ama unutmadılar. Bir araya geldiklerinde hepsi yaşlı birer kadın değil hala 15 yaşında genç kızdılar.

İşte bu genç kızlar bu sene Erenköy Kız Lisesinden mezuniyetlerinin 50 .yılını kutluyorlar. Ben de o sınıftan bir kişiyim. Yarın toplanıp bu kutlamayı yapacağız. Aramızda olmayanlar var. Belki de gelemeyenler de olacak. Zira hava soğuk, ve biz artık yaşlıyız.

Ama olsun, kaç kişi olursak olalım. Gene 1963 yılındaki ruhumuzla bir araya gelip gene aynı acı, tatlı anıları yaşayacağız, tıpkı 15 yaşında gibi.

Umuyorum ki 60. yılı, 70. yılı da aynı coşku ve güçle kutlarız. İyi ki varsınız Erenköy 6 Fenli Kızlar........