Bu yolda tercihler bizimdir

Yeni bir mevsimin ilk ayındayız. Ben bu satırları yazarken yaz yeni başladı. Hayat tuaf iniş, çıkışlarla dolu. Hayatı kör karanlıklarda el yordamı ile tanımaya çalışmak ve belki de bu yüzden gördüğümüz her ışıklara, büyük bir sevinçler ve mutluluklar duymak. Aradığı biraz ışıktır görmek, biraz sudur hayatta kalabilmek. Ben insanları güne bakan çiçeğine benzetirim çoğu kez. Güne bakan çiçeği ve ben.. hayat acımasız, bazende boynu bükük bırakıyor insanı. pencerenin önünde batan güneşe bakıyorum. Batacak boynu bükük kalacak niye. Hiç sevmez güneşsiz yaşamayı. Hep güne çevirmeli insan yüzünü, hep dik olmalı. Hep aynı soruları sormaktan. Aynı yanıtları olmaktan yoruldum inan bana. Bazen beklemedik bir rüzgar çıkar savurur seni sebebsizce ya. İşte sığınacak bir liman ararsın da, önüne gelen ilk ağacın altına sığınırsında, acırya yüreğin. Yere düşmüşsünde seni kimse görmemişti. A 

vuçlarının içi yanıyordu, ağlamak için kendini zor tutarsın da tam o sırada bir ses; -Düştün mü bir yerin acımadıya? Düğüm düğüm olmuş, kalbine biri dokunuverdi. Kapattığım kapıdan. Kimi zaman kapının ardında ki o korunaklı ve iyileştirilmiş hayat bile yetmiyor mutlu olmaya. Her sabah güneşin doğuşunu seyretmekte yetmiyor.Herkes bir başkasının hayatına seğirci, kendi ömrüne misafir olmuşken. Nasıl bir şey mutlu olmak.Kimler bunun farkında, kim mutlu… Yürü hadi, nerede eserse orada dur, çevir yüzünü rüzgara, durma bakma geriye. Yeşiline, alına, beyazına inandiğın ilk istasyonda dur. Bu gün mutsuz pis bir duygu var içimde ne yazı yaz. Ne de sabahı sabah gibi, geçtiğin yolları bile görmüyorsan kafanı saran sis yüzünden. Böyle doğmuş olmalıyız… teslim olmak alttan almak..yaralanmak var doğamızda. Gece sıcaktı. Hayalimdeki resimler gitsin istedim. Yaşamak istemedikleri hiç yaşanmamış olsun istedim. Birinde renkli bir hayat, diğerinde soluk renkler var. Kimisi eğlenceli, kiminde hep hüzün var. Bazıları engebeli, kimsi çıkmaz sokak. Ama sonu hep aynı yere çıkıyor. Yolculuğun nasıl geçtiğidir önemli olan. Pişman değilim diyebiliyorsan, düştüm ama kalktım, taşlara takıldım, ama sadece tökezlendim. Kavga ettim, ama hep yenilen ben olmadım. 

Sevdim, ayrıldım, ağladım, güldüm, kaybettim, kazandım, bunlar benim tercihimdi! Siz istemezseniz kimse yönetemez sizi. İpin ucunu kaptırırsanız, oyuncak olursunuz. Hayat içinde beşik gibi sallarlar sizi. Belki de sizin olan o hazineyi alırlar elinizden. Aynı sonsa, eğer o yola sahip çıkmak gerek. O yolculuk bizim yolculuğumuz olmalı. Her tercihi kendilerini bekleyen aynı sona farklı yollardan farklı zamanda ulaşmasını sağlıyordu… 

Neyi değiştirirsen değiştir, o sonu değiştiremiyorsun…. 

23. 06 2011 Gülseren AKDAŞ