Bugün 23 Nisan

"Bunca yıllık hayatımda; daha önce , hiç bu kadar içimde 23 Nisan coşkusunu hissettiğim birgün olmamış meğer ." demiştim kendi kendime , bir kaç yıl evvel yine bir 23 Nisan gününde. O günü aydınlanma günü ilan ettim kişisel hayat seferimde..
Bütün çocukluğum boyunca , resmi bayramların hepsinde, hava açık ve güneşli ise şehir meydanı ya da stadyumda, hava kapalı ve yağmurlu ise spor ya da düğün salonunda toplandırılıp, uzun ve sıkıcı konuşmalar dinletildim ve çember , kurdela, sopa gibi bir takım gereçlerle, çirkin kıyafetler içerisinde , kendi içinde elbette bir anlam ifade eden ama yapana 'bitse de eve gitsek hissi ' veren garip hareketler yaptırıldım. Ne yazık ki o uzun konuşmaların hiç biri anlatamadı bana ve bazı o sıradaki akranlarıma , bugünün anlam ve önemini -Burada akranlarımın bana eşlik ediyor olması 'bence' bir sorun olmadığının nişanesidir bende.- Gerçi eğlenceli bir takım faaliyetler de olmaz değildi . Mutlaka televizyonda Türk filmi gösterilirdi merasimle.Zeynep Değirmencioğlu ile Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler ya da Rüştü Asyalı ile Keloğlan vesaire vesaire..Sonra Trt'de yabancı ülkelerden gelen çocukların dans gösterileri sunulurdu. Böylece bayramlar bayramlar eklenir , günler ardı arkasına geçip giderdi.
Derken , işte tam da o 23 Nisan gününde bir İngilizle tanıştım tesadüfen deniz kenarı bir şehirde. Etrafındaki herkese Türkçe şarkılar söyleyerek , neşe içinde 23 Nisan kutlayan genç bir kadın Amelie isminde . Yıllar önce Ankara'daki kutlamalar için gelmiş ülkesinin resmi heyetiyle . Benim de muhtemelen izlediğim bir gösteride dans etmiş grubuyla . Bir Türk ailenin evinde misafir olmuş ve evin kızıyla da arkadaş . "Türk dostlarımı asla unutmadım." dedi "ve diğer ülkeden gelenleri." . Mektuplaşmayı sürdürmüşler ve hala görüşüyorlarmış ara sıra , fırsat buldukça . Ülkesine döndükten sonra her sene kutlamış çocuk bayramını kendince ve izlemiş uzaktan hep Türkiye'yi .
Biz, iki çocuk kadın kutladık o gün , mutlulukla , dostlukla çocuk bayramını.
Şimdi ben , o günden beri balonlor asıyorum evime , hazırlık yapıyorum . Kek, kurabiye, börek pişiriyorum. İkram ediyorum , hediyeler alıyorum çocuklara...
Neden sevgililer gününde hissettiğimiz çoşkuyu hissetmiyoruz ya da hediyeler almıyoruz anneler günündeki gibi çocuklarımıza ya da hazırlanmıyoruz yılbaşı kadar 23 Nisan Çocuk Bayramı'na.
23 Nisan , çocuklar günü olsun..Bütün reklam alan alan yayın organlarının lehinedir bu . Olsun varsın , coşkuyla kutlayalım bayramımızı . Yılbaşında evine çam ağacı alanlar fener assınlar çocuk gününde balkonlarına , herkes gözü gibi baksın çocuğuna . Onlar geleceğimizdir.....