Bugün Anneler Günü

Karadeniz gibi hırçın kimi zaman fırtına, kimi zaman sakin bir liman barındırır küçük çocuklarını koyununda.

Ay gibi yuvarlak yüzünde, dalgalı saçları savrulurken omuzlarına gülüşü güneş gibi parlardı gelincik tarlalarında.

Dünyaya gözümü açtığımda tanıdım onu, kokusu tanıdıktı sesi güven veriyor olmalıydı yanımdan ayrılmasın istiyordum.

Eteklerini çekiştirip su istediğim günleri anımsıyorum. Sarı kızı akşam üstleri kapının önünde beraber beklerdik nasıl ona yolunu öğretmişti hayret ederdim. 

Bazen gece gündüzü dogurken, deniz kenarında bulurdum onu kayıgın halatını dolarken kıyıya. Yolumu kaybettiğim de ise bahçede kazırken fide diplerini.

Hiç şikayet ettiğini de duymamıştım. 

Kocası öldüğünde yedi çocukla göç etti başka bir şehire . 

Eşyalar konulurken kamyonete kapının önündeki demirden yapılmış boş saksılıklar takıldı gözlerime uzun uzun seyrettim Annemin telaşını. Diktiği onlarca meyva ağaçları, deniz kıyısındaki masa terkedilmişliğe ağıt tutar gibi rüzgarda ordan oraya savruluyordu, bir yandan aklımın ermediği hüzünle olsa bile zor geliyordu annem ağlıyordu ve birbaşınaydı.

Yola çıktığımız da uzun uzun seyretti memleketini. 

Yeni bir şehir yeni bir yaşam kolay olmadı elbet.

Yıllar geçince anladım boşuna koparmamışım tarlalardan puf çiçeklerini ve  gökyüzüne üflerken uçup bulsun istedim ve sırtıma kazıdım resmini. 

Çok zaman oldu sol yanım sancılı, ağrılı. 

Bu gidiş şehir değiştirmek gibi degil, uzun uzun bakacağım yollara hiç benzemiyor.

Canımız daha az acısın diyemidir bilmiyorum toprağının üstünü sevdiği çiçeklerle süsledik. Telaşımız heyecanımız gittikçe azaldı. 

Yine de içimizde çıkıp gelecek hissi tükenip bitmiyor .

Kaç yaşında olursan ol hep annenin büyümeyen çocugusun.

Anne olmayınca eksik biraz daha yaşam yarım yamalak emekliyor insan.

Yine Anneler günü, küskün bakacağım dünyaya annesi olanları kıskanacağım bir demet çiçekle geleceğim başucuna, ayakta duracağım sessizce dualarda buluşacağız elbet ama yüreğime dolduğunda, hasretin gözpınarlarımdan düşüp beni yine sensiz bırakma. 

 

Bugün Anneler günü Anne

 

Gülen yüzünü özlüyorum 

Anne o mızmız yaramaz çocuk gibi haylaz gülüşlerini, şakacı hallerini, yaptığın hamsi kuşunu, Lahana sarmasını, derdini anlatmak için beklediğin akşamları. 

Evin her yerinde boşluğun var Anne sen ise toprağın altını evin edindin. 

 

Bugün Anneler günü Anne! 

Yavaş yavaş çık merdivenleri tutunarak demirlere 

Kapımızın önünde bekliyorum seni. 

Otur bir köşede kokun dolsun her yana, bahçeye inelim beraber erik toplayalım olmuşlarından, İncir ağacına konan kuşlar da özlemiştir seni yem bırak onlara, salıncağı kuralım beraber sonra bir örtü serelim otların içine çay doldurayım, çekmecemde sakladığım bardağına, her yudumun arasından asırlar geçsin hiç bitmesin ve sen de gitme. 

 

Canım Anneciğim Anneler günün kutlu olsun. Nur içinde yat! ..