Bugün bayram, boşverin çocuklar

Bayramlıklarım bacumda asılı olurdu ve gıcır gıcır potinlerim ayakucumda. Gözümü uyku tutmazdı. Sabahı dört gözle beklerdim. Ah o günler, ah çocukluğum ah.

Bayramlar çocuklar içindir. Büyükler ise, “ Ah! Nerde o eski bayramlar” diye inler dururlar. Nerde o eski bayramlar. Sokaklarda şekerler satılırdı. Pamuk şekerler, naneli şekerler, beşi, beş kuruşa meyveli şekerler. Bu meyveli şekerlere bayılırdım. Kağıtlarında tarzan reimleri olurdu.

O eski bayramlar da her şey vardı. Saygı, sevgi, bolluk, bereket, huzur vardı. O eski bayramlarda bayram sevinci yaşanırdı. Kim ne derse desin, şimdi yok, bu saydıklarım. Deliler bile bayramı bilmiyor.

“Bayram gelmiş neyime, kan damlar yüreğime.” Bayramlara türküler yakılırdı, şiirler yazılırdı. Bayramlarda mahalle bakkallarının dışında, tüm iş yerleri kapalı olurdu. Şimdilerde zaten mahalle bakkalı kalmadı ve iş yerlerinin tamamı da sanki açık. AVM ler, marketler, bayram yapıyorlar. Delilerin yarini onlar aldı. Onlara her gün bayram.

Bu gün bayram, erken kalkın çocuklar. Çin malı ayakkabılar, Çin malı oyuncaklar, Çin malı çikolatalar, sudan ucuz. Bu Çinlilerden Allah razı olsun, onların sayesinde gariban çocuklar oyuncak gördüler. Bayramlarımız da Çinlilere emanet. Üstümüze vazife değilken, bu çinlilerle savaşmak içini Koreye asker göndermiş, binlerce şehit vermiştik. Bu günlerde de aynı şeyleri yaşıyoruz. Geçmişten aldığımız bir ders yok. Düşünüyorum da, bu güne kadar bizi hep akıllı sandığımız kişiler yönetti. İyi yönetildik mi? Ne gezer. Onlar kuyuya taşı atarlar. Biz çıkarmaya çalışırız. Bu böyle sürüp gider.

Bu gün bayram. Boş verin çocuklar.