Bugün Ben büyüdüm Anne

/bugün çamaşır günümdü /

…..

Oyuncak sepetimdeki tüm tavşanlarımı makineye attım renkli çamaşırlar için kullanılan deterjanı da koydum  düğmeyi çevirdim, makineyi çalıştırdım yarım saat içinde tavşanların tertemiz olmuştu.

 

Makinede sıktırmadım tavşanlarımı ölebilirler diye korktum da, elimde sıktım usulca bir bir, mis gibi koktular üstelik. Bahçemizdeki çamaşır ipine astım tavşanlarım kulaklarından mandallayarak Güneşte bi güzel kurudular.

 

İçeri alıp sökükleri, eskiyen yerleri var mı diye gözden geçireceğim sonra da, her zaman keyifle yaptığım ütü işine başlarım. Kulaklarını, yanaklarını, sırtını, ayaklarını, patilerini, tüylerini bir güzel ütüleyeceğim.

 

Annem henüz komşu gezmesinden gelmedi geldiğinde benim bu hamaratlığımı görünce şaşıracağını,  beni “aferin kızıma” diyerek alkışlayacağını, sarılıp yanaklarımdan öpeceğini düşündükçe heyecanlanmaya, daha şimdiden mutluluktan uçmaya başladım bile …

 

 Annem bana her zaman,

“güzel kızım, tatlı kızım bak gün be gün büyüyorsun, yetişkin bir kız olmana şurda ne kaldı,

 artık yemek yapmasını, çamaşır yıkamasını, ütü yapmasını, temizlik işlerini daha şimdiden öğrenmeye başlamalısın” der dururdu ya, aha öğrenmeye başladım bile…

İlk iş olarak da oyuncaklarımı yıkamak ve ütülemek oldu.

Ve ben bunu başardım

ve ben artık büyük kız olma yolunda ilk adımımı da böylece atmış oldum

hem de tek başıma, kimselerden yardım almaksızın hem de…

 

Oleeeey !......

 

Hadi gel artık canım anneciğim, gel hadi  geeel !.. 

kapının arkasında senin bekliyorum sabırsızlıkla 

beni kucaklamanı, bana sıkıca sarılıp koklayıp öpmeni bekliyorum gel.

 

Çok heyecanlıyım, çooooook !

 

*muzaffer yıldırım