Bugün benim doğum günüm...

Aslında ne yazacağımı pek bilmiyorum.

Hayattaki yirmibeş yılını bitirmiş yirmialtıncı basamağa adım atmış birinin yazacak çok şeyi olmalı belkide...

Sevinçleri, hüzünleri, mutlulukları, acıları v.s

Neler sığdırdık geçmiş yıllara ve daha kimbilir neler sığdıracağız.

Gönül ister ki herkes geriye dönüp baktığında hep mutluluk sığdırsın yamaçlarına, hüzünler olmasa...ama hüzünler olmasa tadına varamayız belkide yaşadığımız mutlulukların.Üzüntüleri yaşamadan öğrenemeyiz sevinçleri.

Şimdi düşünüyorum da... acılarla mutlulukları, hüzünlerle sevinçleri, ayrılıklarla sevmeyi öğrendim geçmiş yıllara meydan okurcasına.

Düşdükçe kalkmayı öğrendim daha emin adımlar üzerine ve birdaha düşmemeyi.

Doğum günleri hüzün kokar bana.Ne kadar kutlanan bir gün olsada hüzün yüklüdür sanki içinde. Sevinçle hüznü bir arada yaşamak gibi.

Her yıl pastanın üzerinde artan mumları izlemek gibi.

Herkes yanındadır o gün, sevdiklerin tarafından unutulmamışındır ama yinede içinde yaşadığın bir yalnızlık vardır.Yeni bir yıla girerken herkes mutluyken sen daha geçen senenin muhasebesini tamamlayamamışındır yüreğinde.

Herkes gülerken sen ağlarsın belkide içten içe

Ama hayat,

acılarla mutlulukları, hüzünlerle sevinçleri, ayrılıklarla sevmeyi, düşünce kalkmayı çoktan öğretmiştir sana.

Geçmiş yıllar hüzün koksa da sen koşarsın yeni baharlara...

saygılarımla