Bugün benim doğum günüm...

Bugün benim doğum günüm, 27 seneyi arkamda bırakıp 28 e adım attığım gün. Bu defa çok farklı uyandım. Sabah kalktığımdan bu yana yüzümde gülümseme yerine belli belirsiz bir hüzün var… Adını koyamadığım, aslında koyduğum. Çünkü ailem yanımda yok. Sanırım en belirgin hüznüm bu…

Neyse hüzün yollarını bırakıp bugünün geçmişten gelen bir anısını anlatayım sizlere;

Liseyi ilk bitirdiğim sene… Normalde hayatım boyunca hiç doğumgünümün kutlandığını bilmem o yaşıma kadar…Sıradan bir gün, klişe doğumgünü kutlama mesajları dışında hiçbir hareket yok… Gün çabucak geçiverdi, akşam oldu ve hiç beklemediğim bir arkadaşımdan telefon geldi…
--Nbr? Nasılsın? muhabbetini geçtikten sonra, bir kahve içmeye davet etti beni.. benimde haliyle planım olmadığından kabul ettim görüşmeyi. Öpüşüp koklaşma ve kahvemizi içtikten sonra ‘hadi buradan sıkıldım’ başka bir mekana gidelim dedi. Neyse bende ona uydum ve kalktık. Mekan dediği böyle normal kafe değil, bildiğin eğlence yeri… İçeriye girdik ama ben tahmin bile etmiyordum böyle bir sürprizi… Tam tamına arkadaşlar ve ailem de dahil 25 kişilik bir grup karşıladı beni. Hem şaşırma, hem mutluluk bir arada… İlk, en özel ve en güzel doğumgünüm o oldu ve gerçekten unutamayacağım kadar güzel geçti…

Şimdi ise; sabah kalk, iş yerine gel… Kutlama merasimi , telefonlar, mesajlar… Derken pasta kesimi çiçekler felan (daha bunun akşamı da var)… Ama baktığım zaman; her geçen yıl bir öncekinden sönük geçmiyor ama sen kendini sönük hissediyorsun… Yine kutlama aynı, pasta aynı, mum aynı ama üfleyiş farklı… Daha önceki zamanlarda pasta ve hediye heyecanı yerini şu kelimeye bıraktı artık ‘o pasta kesilmese de olur… Sadece düşündüğüm sevdiklerim yanımda ve daimi olsun… İki sohpet-muhabbet bana yeter…’
Sevdiklerinizin hep yanınızda olması dileğiyle…