Bugün bir yaprak daha kaydı ömrümden ..

Bugün benim doğum günüm.. Hava yağmurlu ve bir hüzün tablosu var gökyüzünde. Deniz ve gökyüzü gri rengin tonlarıyla birleşmiş gibi. Sanki ufuk çizgisinin olmadığı bir dünyadayım. Kimileri için sevinç, kimileri için beklentilerle dolu bir gün, kimileri içinse yitip gidenlerin özlendiği ve onlara kavuşmak için azalan zaman dilimidir doğum günleri ve bende işte o sonları bekleyenlerdenim. Yıl 1960.... Küçük bir evde umutlarını yavrularıyla doyuran ve çaresizlik girdabında boğulmamak için çırpınan bir annenin kucağında başladım zorlu yaşama.. Hani derler ya kızlarda annenin kaderini çekermiş diye; işte onun kaderinin devamını ben yaşadım.. Şimdi bende anneyim... Fakat ben bu inanışı şiddetle reddediyor ve kızımın benim düşlerimdeki kadar güzel yaşamı olsun istiyorum. Acıdan uzak ve dilediği kadar huzurlu, sağlıklı ve bolluk içinde.... Geçen hergün beni bu dünyadan kaybettiklerime biraz daha yaklaştırmakta.. Eskiden ben doğum günlerimde hatırlanmasam, aranmasam da bir sevinç olurdu içimde... Kendime kimi zaman hediye bile alır, ümitlerimi yinelerdim bıkmadan usanmadan. Yürüyüşler yapardım uzun uzun sonbahar esintileriyle ve düşlerimle beraber... İçimde bir ürperti asla gelmeyen ve (olmadığı için) gelmeyecek sevgiliyi beklerdim sessiz ve gizlice... Ne o düşler kaldı geriye ne de düşleri kuran ben.. Gece saat tam 00:00 da ilk kızım kutladı doğum günümü. İşyerime geldiğimde iki dünya tatlısı; Betül ve Derya sarıldılar sevgiyle.. Tabi Sinem'i de unutmayayım. Ablamda telefonla sundu güzel dileklerini.. Canlarım sizleri çok seviyorum.. Dilerim sizlerinde acıdan uzak sevdiklerinizle beraber nice yaşlarınız olur.. Şimdi kulağımdaki gereksiz sesler ve içimdeki buruklukla doğum günümü kutluyorum kendi kendime "doğum günüm kutlu olsun yalnız ve kırgın yürekle karşıladım seni 11 Eylül " Kimbilir gecikmiş düşlerimin gerçekleşmiş toplamıyla seneye kısmetse bu sayfalarda buluşuruz seninle... Şimdililk hoşçakal... Yalnız kadın düşlerim...