Bugün de olmadı be anne...

Beni mutsuz kılanlara diyeceğim var. Gelmişe geçmişe, gidip dönmeyene, sevene sevmeyene sövesim var anaavrat töğbesiz destursuz. Ölesim var ıssız bir sokakta feci halde. Sonra hesap vakti geldiğinde yakasına yapışacağım kimde hakkım var ise. Hayatımdan çalanların suratına aşşağılıkça bir sille vuracağım. Neden mutlu olamadığımın sebebini sorucam hepsine teker teker. Fırsat vermedikleri için mutluluğuma sırtımı dönüp gidicem. Çok mu hoşuma gidiyor böyle karamsar olmak. Ben bilemezmiydim şen şakrak yaşamayı şu üç günlük dünyayı. Sonra çekip gitmek istedim herşeyi bırakarak ama olmadı, bugünde ölmedim anne. Önce en yakınım aldı gitti neyim var neyim yoksa. Kalan enkazda diğerleri geldiler, altından asla çıkamayacağım bir yıkıntıda mahsur kaldım. Nekadar zaman geçti ama hiçbirşey değişmedi. Ben hep gidenleri yolcu ettim, gelenleri karşıladım. Kovdum herkesi zaman zaman. Sonra bir de sitem ettiler haksızca. Sormadılar ki hiç şu ufacık hayatımda yıkık bir duvarın dibinde iki büklüm ne yaptığımı. Çığlıklarımı duymadılar ve teselli etmedi kimse ben ağlarken. Elimden tutmadılar düştüğümde. Zaferlerimi yalnız kutladım ben. Aslında hiç zaferim olmadı benim. Korkularım vardı bir sürü, kimse sırtıma dokunup güven vermediki bana. Korkularımı da yenemedim ki. Büyüyünce geçer dediler, geçmediki. Büyüdükçe ömrümün yaraları da büyüdü. Sonra susmayı öğrendim, yalnızlık nedir onu anladım. Sonra bir gün boğuluşumun uğultusunda yüzleşmeyi kendimle, ve yeniden ölmeyi. Bugün de ölmedim anne. Çıplak ayaklı çocukluğum göz kırptı uzaktan, elimi uzattım ama yakalayamadım. Simsiyah bir şehrin bir mahallesinde asfalta döküldü tüm umursadıklarım. Ve o an yapamadıklarım geldi aklıma sonra dirildim, bugünde olmadı ölemedim. Karamsar olmayı ben seçmedim. Tutsak ruhum pes ettiğinde bende karanlığa gömüldüm ve teslim oldu yaradılışım çaresizliğe. Kalemimle kağıdımdan başka kimsem olmadı benim. Usulca namelenen bir ezgi gibiyim şimdi, bir türkü tadında mırıldanmayı isterdim. Bir çiçek gibi yeni bir güne açmak isterdim, güneş silsin isterdim yapraklarımı. Bir el toprağımı sulasın arasıra, bana bakıp gülümsesin. Olmadı bugünde olmadı anne...