Bugün değişik hüzünlerim…

Bugün çok başka hissediyorum kendimi,biraz durgun,biraz hüzünlü ama üzgün değil.Dokunsalar ağlarım belki ama yitseler yıkılmam,dedim ya bir garip bugün hissettiklerim.
Uzun zamandır beklediğimiz,askerlik bekleyişinin başlayacağı gün bugün,sevdiğim bugünden sonra asker ve bunun bendeki etkileri de değişik duygularla belirdi ruhumda.
Artık zırt pırt aramalar bitti.Canım sıkıldı arayım da sevgilim düzeltsin,şımarıklığım tuttu sevgilim iki tatlı söz söylesin,hadi kavga edelim…
özledim…
seni seviyorum…
ya aşkım bu nasıldı…
Sanırım öle sudan sebeplerle arayım da iki dakikada olsa sesini duyayım kuzumun diyemeyecek olmanın ve hasrete bambaşka duygularla süslü özlemlerin eklenmesi de bugünkü haleti ruhi-em üzerinde etkili.
Biz alışığız özleme diyordum hep,ne de olsa uzak şehirlerde tek kalbiz ama söz konusu askerlik olunca nedense daha bir başka olmaya başlıyormuş özlemek.
İyi olsun,sağlıklı olsun da beklemek ne ki diyorum bazen ama şu hasretin kaya gibi yüreğime oturduğu zamanlarda öyle zor geliyor ki bu cümleleri sarf edebilmek…
Bugün yağmur altında kalmış papatyalara benzettim kendimi.Hani kırılgan ama güçlü,incecik dallarına bağlı pırıl pırıl yaprakları sarı tomurcuklarıyla güneşi kucaklarlar.Topraktan ayırsan hemen bükülür boyunları,yada birkaç damla ile hemen boyun eğerler çaresizce yağmur da kalmaya,ama dallarının ıslaklıkları kuruyup,köklerine işledikçe su damlacıkları yeniden o eski güçlü hallerine dönerler.Bende şimdi böyleyim galiba köklerim yerimde ama yağmur yağıyor sanki üzerime bir süre bükülse de belim yağmur dinip güneş yeniden bana gülümseyince,kuruttuğunda beni,köklerime işleyen suyunda etkisiyle daha bir canla başla kaldırırım başımı,ama şimdi yağmur altındayım…
Dedim ya bugün çook değişik şeyler hissediyorum.Hem güçlü,hem çok kırılganım,aslında mutluyum bile biraz son dönemece geldik, askerlikte bitince hiç ayrılmayız sevdiğimle inşallah ama mutluluk kadarda hüzünlüyüm işte…