Bugün günlerden Cumhuriyet

Bugün günlerden CUMHURİYET. Herkes bir şekilde kutlamalarda. Çocuklarına günün önemini anlatmalarda.

Bugünlerde ne kadar da sanal ortamda yaşadığımızı derinlemesine hissetmekteyim. Soruyorum kendime; 

Bilgisayarın, cep telefonunun, i-pad'in başında ne kadar vakit geçiriyorum?

Bu teknolojik harikaların oluşturduğu ilişkilere ne kadar bağımlıyım?

Gerçek yaşamdan ne kadar uzaklaştım?

Ailemle eskisi gibi vakit geçiriyor muyum?

Bir arkadaşımla iletişime geçmek istediğimde onu telefonla arayıp sesini mi duyuyorum, yoksa malum sosyal medyayı mı kullanıyorum?

Bir komşumun hastalandığını yine aynı mecradan öğrenip, ona geçmiş olsun mesajı yazıp, hayatıma devam mı ediyorum?

Bunun gibi bir sürü soru soruyorum kendime. Hatta biliyor musunuz hasta olduğumu sosyal medyadan duyurduğumda bunu "LİKE" layanlar oldu. Hastalığın nesini beğendiler anlamadım. Aslında ölüm haberlerine bile aynı muameleyi yapanlar da var ne yazık ki. 

Biryandan da  İNSAN olmakla ilgili düşünüyorum, kitaplar okuyorum, anlamaya çalışıyorum. İnsan olmak karmaşıklığın ve zorlukların içinde fazlasıyla sade aslında. Kıymet bilmek, empati kurmak, el ele, diz dize, gönül gönüle olmaktan geçiyor sadece. 

Eski değerlere burun kıvırmadan, demode yargısından sıyrılarak tekrar bakmamız gerekiyor. Hoşgörü, sevgi, kardeşlik kavramlarının açılımını derinlemesine anlamakla başlamamız lazım belki de. Üstünde düşünmek ve "Ben ne yapıyorum?" sorusuna dürüstce cevap vermemiz çok önemli. 

Hep yakınıp, şikayet edip, başkalarında suç arayıp, kendimizi es geçerek bir yerlere varamayacağımızı artık bilme zamanı. O tüm kişisel gelişim çabalarının içindeki öz, bundan ibaret. Dön kendine bak. Sana ne yapılıyorsa, sen de kendi hayatında bir şekilde o davranışı sergiliyorsundur. Onu bul, kabul et  ve değişmek için niyet edip, girişimde bulun. 

İşte bu dürüstlüğün içinde İNSAN olmanın naifliğine erişerek, birbirimize tekrar hoşgörü ile bakabilir, hasta olan komşumuza sanal ortamda  geçmiş olsun yazmak yerine, sıcak bir çorba götürebilir, dertli olanın gözünün içine bakarak derdini dinleyebiliriz. 

Böylece, yitirilenlerin, verilen canların, gösterilen çabanın, yapılan fedakarlıkların boşa çıkmadığını anlar, kıymet biliriz. Ve işte o zaman, CUMHURİYET'in birliğini kavrayarak, coşkuyla , layıkıyla kutlayabiliriz. 

Çimen Erengezgin