Bugün kalana, yarın gidene...

bu kadar büyük müydün ki sen
ardında bunca boşluk bıraktın
sen benim ilk sevdam değildin ama son oldun
herşeye inandında bana inanamadın

hangi gece sabahla buluşmadı ki

senin gecen sabahsız

hoyrat bakışlarımı gözbebeklerime çaktığın ayrılık çivisine astım

uykularda bile seyrim oldun

ben senin şansındım hani

öyle diyordun gözyaşlarınla süslerken gözaltlarını

meğer içinde söylemediklerinin acısıymış dökülenler

aslında sen de benim kör talihimmişsin sonradan anladım

işte çıkıp gittiğin kapı, işte yürüdüğün yollar

sor onlara bakalım kim benim kadar seni kollar

halinin bugunüne değil benim hüznüm

yarınının kayıplarına içim sızlar

Şiir: DENİZHAN BURHAN