Bugün kıskançlık orucu tut

“Dünya peşinden koştuğun sürece senin padişahındır, ondan yüz çevirince sen sultan olursun.”

Ramazan ayında şeklin ötesine geçelim ve NEFSİMİZE HÜKMEDELİM diye başladık ve bugün de 7 ölümcül günah (öfke, kibir, kıskançlık, açgözlülük, oburluk, ihtiras ve miskinlik) ‘tan bugün de KISKANÇLIK ile devam edelim.

Kıskançlık, bir başkası bize göre maddi-manevi bir üstünlük gösterdiği veya sevdiğimiz birisinin bizden bir başkasına daha fazla ilgi ve önem gösterdiğini hissettiğimizde takındığımız olumsuz bir tutumdur. Kıskançlığın özünde kişinin kendisini bir başkası ile kıyaslaması ve eksik hissetmesi vardır.  Aslında bu bir “kurban sendromu”dur.

İnsan neden kıyaslar? Çünkü kendisini eksik hisseder ve bu eksiklik onu mutsuz eder. Çünkü çoğu insan mutluluğu sahip olmadıklarında arar. Kendinde olmayan şeyin kendine ait olmasını ister. Neden ulaşmak istediği şeye ulaşıp, nerede eksik kaldığını görmek ve eksiklerini kapatmak adına karar alıp, eyleme geçmek yerine, kendisini bir kıyaslama içine sokar ve mutsuz eder.

Hayat eril-dişil veya anod-katod olarak da özetleyebileceğimiz bir zıtlıkların medceziri olduğuna göre hayatta her zaman farklılıklar olacaktır. Hayatta her şey bu iki zıt kutup arasında gider. Hayat bir sarkaçtır ve sizi zıtlıklar ile test eder; ta ki siz dengeyi bulana dek. 

Bu zıtlıkları beyin ancak kıyaslama ile anlayabilir. Kötü olmasa iyiyi, çirkin olmasa güzeli anlayamayacağımız gibi. Ancak kişi ne zaman bu farklılıklardan kendini mutsuz eder ve ne zaman “neden bende de yok?” derse, işte o zaman artık bu kıyaslama olumsuz olur ve kıskançlık getirir. Yani hayatı anlamamıza yarayan zihnin kıyaslama mekanizması, olumsuz düşünce ve hislerle kıskançlılığa dönüşür.

Yani kıskanma eylemi negatif bir eylem ve kişiyi karanlık tarafa çeker. Çünkü kıskanan kişi “neden bende de yok” veya “neden bana ilgi göstermiyor?” der ve bu bir anlamda bize verileni sorgulamaktır. Hayatta her ne oluyorsa olması gerektiği gibi oluyordur. Ne yaşıyorsak hayat bizi sınadığı için yaşıyoruzdur. Hayat ise bizi eksikliklerimizle sınar.

Bir diğer konu da herkesin bu hayatta bir yeri, bir görevi olması. Faruk Dilaver diyor ki. “Allah kimi ne için yarattıysa, mutlaka onu o iş için yaşatır”. Bu Hinduların “Swadharma” dediği şeydir. Herkesin bu muazzam kozmik düzende belli bir vazifesi vardır ve herkes o vazifesine uygun kaderini cüz-i iradesini kullabilme potansiyeli ile yaşar. Bu yüzden siz dünyanın en iyisi olun, ama fakir bir hayat geçirebilirsiniz VEYA en zorba insan da tüm maddi zenginliklerin sefasını sürüyor olabilir. Her şey bir kaderi plana bağlı.

Bu yüzden alan da veren de O ise, kimi neyi, ne için sorguluyoruz. Mülk O’nundur. Her şey emanatten ibaret. Geçici v sonlu olan sonsuz ve kalıcı olana ait olana sahip çıkamaz, göz dikemez.

Kıskançlık bir süre sonra göz dikme ve  sahiplenme isteği olduğunda başkasının hayatına tecavüz etmek olur. Bu bir günah olur. Bu yüzden kıskançlığı gıptaya çevirmek lazım. Hayat zıtlıkların dansı ise, aslında her olumsuz özelliğin panzehidir zıddıdır. Tekamülün anahtarlarından biri dönüşüm sanatı ise, öfkeyi merhamete çevirmek, kibiri ise alçakgönüllülüğe çevirmek lazım. Kıskançlığı ise gıptaya çevrelim. Yani, sahiplenme gayreti içinde olmadan sadece güzel olanı sevmenin ve seyretmenin zevkiyle yaşayalım. O zaman nefsin kıyaslamasına engel oluruz.  Bize değil, biz ona hükmederiz o zaman.

Bunun için işe kıskançlık orucu ile başlayalım. Önce dıştan içe, sonra içten dışa gıpta zamanla bizim parçamız olur.

Sevgiler,

Kenan

https://twitter.com/Naacel

https://www.facebook.com/public/Kenan-Kolday

http://naacel.blogspot.co.uk/

http://www.felsefetasi.org/author/kenan-kolday/

Konuyla ilgi diğer yazılar

Yedi Ölümcül Günah http://blog.milliyet.com.tr/7-olumcul-gunah/Blog/?BlogNo=458506

Fıtrat http://blog.milliyet.com.tr/fitrat/Blog/?BlogNo=462625

Dıştan içe, içten dışa http://naacel.blogspot.co.uk/2014/02/distan-ice-icten-disa.html

Ramazan’da şeklin ötesine geç ve Nefsine Hükmet http://blog.milliyet.com.tr/ramazan-da-seklin-otesine-gec-ve-nefsine-hukmet---/Blog/?BlogNo=466088