Bugün oğlumun doğum günüydü...

Biraz geçte olsa bu mutluluğu sizlerle de paylaşmak istedim.

Onlar bizim canımız, kanımız, her şeyimiz.

Yoktan var ettiğimiz, bir damla göz yaşına bile dayanamadığımız, zaman zaman bağırsak da kızsak da bir başkasının yan gözle bile bakmasına tahammül edemediğimiz yaşamlarımızın yegane anlamları.

Amaçlarımızın, emeklerimizin, çabalarımızın temelinde yatan en temel unsurlarımız. Onlar bizim yarına dair umutlarımız. Göz bebeklerimiz. Biz onlarla varız, onlarla nefes alır, ancak onların mutluluğu ile mutlu olabiliriz.

Onun için diyorum ki seni çok seviyorum oğlum. Canım, kanım, bir tanem, her şeyim, bebeğim!

Annemin deyimiyle “tiyaturacı oğlum” benim. Tiyatrocudur bunun anlamı hatırlatayım. Benim oğlan biraz “show man” dir de laf aramızda. Kendisinin aynı zamanda sıkı bir Cem Yılmaz ve Ata Demirer hayranıdır. İzler izler oynar bize. Bir diyalogu ezberlemesi için ise iki defa izlemesi yeterli. Yani bizim en büyük neşe kaynağımız, mavi boncuğumuz o. Günün önem ve ehemmiyeti açısından umarım bu yazı 12 den önce yayına alınırda bebeğime de ikinci bir doğum günü hediyesi olur.

İyi ki doğdun bebeğim, iyi ki bizimlesin, iyi ki benim yaramaz haşarı oğlumsun. Seni çok seviyor ve seninle gurur duyuyorum boncuğum. Hadi sana bir de benim en sevdiğim doğum günü şarkısından bir kuble hediye edeyim.

Doğum günün kutlu olsun mutlu ol senelerce. Sana boncuktan kuş yaptım konacak o şirin yanaklarına, içi gülen boncuk gözlerine.

Seni çok, çoook, çooooooooookkkkkk seviyorum Özgün’üm…

Umarım hiçbir zaman sönmez gözlerinde yanan o ışık. Annen…