Bugün tatil başlıyor

Bugün 15.06.2007 tüm okullar tatile girmektedir. 10 milyonun üzerinde öğrenciler 3 aylık yaz tatilinde dinlenmeyi amaçlıyacaklardır. Bu çocukların bir kısmi kamplara, bir kısmı aileleriyle tatil yörelerine, bir kısmı aileleriyle mahallelerinde ve büyük bir bölümü de ailelerine yardım için tarlaya ineceklerdir. Bu arada, hayvan otlatan, bir tamirhanede çıraklık yapmaya başlayan, caddelerde, kağıt mendil, koshelva, su satan, elindeki fırça ile otoların camlarını silmeye çalıçan, hatta ve hatta, uyuşturucuların eline düşüp, uyuşturucu otlar satmaya kalkan öğrenciler olacaktır. Bu çocuklar, okul ortamında eşittirler. Ama okul dışında eşitlik kalkıyor. Şanslılar, şansızlar diye ayırmak mümkündür. Bir kısmı okula özel arabayla, bir kısmı servisle, bir kısmı da yaya olarak , evle okul arasında gidip gelirler. Bir dördüncü grup vardır. Köyünden okuluna, karda, kışta yaya veya kızaklarla , nehirden karşı karşıya, sal veya ilkel teleferikle geçmeye çalışan öğrenciler. Bu çocuklar okumak için hayatlarını hiçe saymaktadırlar.

Esas olan bu grubun kurtarılmasıdır. Her öğretim yılı nutuklar, yapacağız, edeceğiz, gibi laflar sözde kalmaktadır. Sivil toplum kuruluşlarının çabaları nedeniyle yapılan yurtlar, maalesef ihtiyacın çok altında kalmaktadır. Bu konuda , yapıyoruz, ediyoruz görünümü içindeki MEB HİÇBİR ŞEY YAPMAMAKTADIR. ONUN İŞİ KİTAPLARA BEYİN YIKAYICI HİKAYELER, ŞİİRLER, RESİMLER, NESİRLER KOYMAYA ÇALIŞMAK, VE BAZI YAZI VE RESİMLERİ KALDIRTMAKTIR. Hayatlarını hiçe sayarak okuma yollarında papuç parçalayan bu çocuklarımıza daha çok Sivil toplum örgütleri, Milliyet'in yaptığı gibi, basın organlarımız büyük kampanyalar açarak okumalarını kolaylaştırmalıdırlar. Her ailede, bu çocukların işine yarayacak bir-iki kitap, oyuncak, ders aracı, giysı muhakkak vardır. Bunlar gönüllü organizelerle yararlı araçlara dönüştürülebilir. Tabi bu işe inanmış olmak gerek. Altında buzağı aranırsa hiçbir şey olmaz.

1972 yılında Amasya'nın Esençay kasabasına öğretmen olarak atandım. Modern ve ileri görüşlü bir kasaba. Ne okulda ne de köyde kitaplık yok. Arkadaşlarla görüşerek kitap kampanyası açtik. Eksik olmasınlar, basınımızın çoğu ilanlarımızı yayınladı. Kısa bir süre sonra postacılar kitap taşımaktan şikayetçi oldular. Yorgunluktan ötürü. 2 ay süren kampanyamızın sonunda okulumuza ve köy odasına kütüphane açtık. Tüm sınıflara kitaplık kurduk.Buraya kadar iyi. Bu olayda iki insanı karşılaştıracağım. İsim vermeden. Van Milli Eğiti Müdürü 15-20 kitaplı bir paket göndererek, ekinde uğraşımız için teşekkürde bulunurken, yukarıda da söylediğim gibi, Amasya Milli Eğiti Müdürü, buzağı aramaya kalkarak hakkımda soruşturma açtı. Soruşturmaya gelen sağ duyulu müfettişler herhengi bir suç unsuruna rastlanmadığı raporu verdi. Rapora da inanmayan Müdür kendisi gelerek, kitapların nasıl değerlendirildiğini gözleriyle gördü. 35 sene önceki ortam belki onu gerektiriyordu.

Nerden nereye atladık. Çocuklarımızın geleceğini hazırlamak tüm Ulusun görevidir. Çünkü onlar yarın bu ülkeyi, Atatürkün belirlemiş olduğu çizgide yöneteceklerdir. Bunun aksini oluşturacak şekilde yapmaya çalışılan ve değiştirilmeye çalışılan, ders konuları, yönetmelikler, yasalar boşuna çabadır. Atatürk'ün çaldığı maya tutmuştur. Ne var ki, her konuda eşitlik sağlansın. Tatile giren çocuklarımız tatil sonunda arkadaşlarına, tatil anılarını anlatabilsin. Tatiliyle övünebilsin. Tatilinin zevkini çıkarabilsin. Karnesini alırken attığı sevinç çığlıklarını, okullar açılırken de atsın.
Tüm çocuklarımıza tatilin hayırlı ve başarılı geçmesini diliyorum.