Bugünün mutlaka yarını da vardır...

Bir yürek Bin Yürek oldu Mandalina cenneti Gümüldürde ve sevdalılar buluştu

Ekim ayının 30’unda sevdalılar bir iken binlerce oldu kavgamız, mücadelemiz bitmedi diye haykırıyordu. Bu haykırış varolmanın, insan olmanın haykırışıydı. Önlerine ne kadar engeller konsada üzerlerine bağlanmak istenen prangaları kıracaklardı inadına. Ölümüne sevdalarını terk etmeyeceklerdi. Bu sevdanın adı Gümüldürdü.

Doğdukları, doydukları, yıllarca sahilinde türkülerini şiirlerini okudukları anılarını hiç unutmayacakmışcasına yaşadıkları Gümüldürü nasıl kendi kaderlerine bırakabilirlerdi ? Onlarda kendilerinden bekleneni yaptılar. Ve engellemeler, başıboşluklar onlara vız geldi bu yürekli insanlara. Program düzenlemişler şiirlerle, mandalina yarışmasıyla, konserlerle bu anlamlı günü kutlayacaklardı. Bu gün Gümüldür için ayrı bir dönüm noktası. Çakallıklara, Fırsatçılıklara artık son demenin zamanıydı. program yarışmayla başladı beklenirdiği gibi konserlerle sona erdi. Programı saçlarına ak düşmüş biraz tombul, güleç yüzlü lider durumundaki adam sundu. Yüzü belki gülüyordu ama söyleyeceklerinin çoğunu içine atıyordu. Belki konuşacakları o güne imzasını atacaktı ama o biliyordu ki tilkiler kurnazlıklarıyla kendisini konuşturmadıklarıyla avunurken Çakırcalı efa duruşuyla o adam konuşacaklarını içinde biriktiriyordu. Çok sevdiği Gümüldür için sineye çekti dertlerini. Bir volkan gibi patlamaya hazırdı halbuki. Kendine inananları, maddi manevi destek verenleri, hedefleri düşündü. Bu hedeflere ulaşmak boynunun borcuydu... Sadece o gün orada olması gerekenleri düşündü. Sadece yazık diyebildi kendince. Yine içine attı haykıracaklarını. Halbuki ki dağındaki beyzadeye çok şey vardı söyleyeceği. Buğulu ve kararlı gözlerle keser, döner sap döner gün gelir hesap döner dedi. Sadece o an buydu diyebileceği.