Bülbül

dilimi bağlasalar anmasam hiç adını..gözümü dağlasalar görmesem hiç yüzünü..

açmaya durmuş tomurcuğum

öylesine süt yeşili yapraklarım

öylesine şeker moru

çilek pembesi

rüzgar beyazı her bir dalım..

yeni doğmuş bir bebek ıslaklığında çiğlerim..

öylesine bir masumiyette adımlarım göğe

ve bu gece

koptu bir dalım

nefessiz suni bir toprakta büyümeye..

kalanımla sabır rengine döndüm birdenbire

sütüm buzuldu

morlarım alardı

Neyine senin Gül'e heveslenmen..Neyine!

...

VE sonra..

esti güneşli bir fırtına

donumu kaldırdı üzerimden

fosilleşmiş gibi

hiç bozulmamış kalbim çıktı ortaya

filizlendim bir gecede..

şimdi rengim Sen..kokum Sen..

nisan yağmurlarını bekliyorum açayım diye..

gül'üm sen..düş'üm sen..

"Ne yormak istedim seni. Ne de yormak kendimi. Çok çalıştım Gitmeye de kalmaya da… İkisi de aynı acı..