- Kategori
- Gündelik Yaşam
Buluşmak Üzere Hoşçakal
National Geographic/Cennette olduğunu düşünerek
Dediler ki,
Her şey çok kolay ve çabuk olmuş, son nefesini verirken huzurla gülümsüyormuşsun.
Üç aylarmış, kandilmiş, kuş gibi uçup giderken sen, camiden mevlüt sesleri geliyormuş.
Cuma namazına müteakip kılınan namazdan sonra, artık yer kalmadığı sanılan aile mezarlığında tam da anneciğinin ayak ucunda olduğu fark edilen yere defnedilmişsin…
Lokman dökülürken çok bereketliymiş, konu-komşu, akraba, yoldan geçen arabalardakilere bile bolca nasip olmuş…
Allah’ın sevgili kuluymuşsun…
Meğer ölüm acısı içindeki insanı –ne kadar inançlı olsa da, ne kadar beklenen bir ölüm olsa da - , teselli için söylenenler avutmuyormuş teyze. Üstelik on bir aydır her an geleceğini bildiğimiz bu anı bekliyorduk hepimiz. İlk başlarda, sen iyileşeceğine inanarak gayret ettikçe, Allah’ın mucizeleri bitmez diyerek inanmak istedik iyileşeceğine. Yavaş yavaş kolların tutmaz, ayakların yürümez , sözlerin anlaşılmaz olunca bile fersizce gülen çocuksu gözlerin zamanının daha gelmediğini düşündürttü bizlere…
Oysa bugün yoksun… Senin evindeydik biz, seni konuştuk, senin için ağladık, senin için dua ettik.
Eniştem, hastalanmadan hemen önce çektirdiğiniz vesikalık fotoğrafını büyülttürüp, çoğalttırmış, hepimize dağıttı.
İki çift ayakkabını kapının önüne koydular, gelirsen şaşırma, arama diye…
Çok sevdiğin çiçeklerinden birini bana vermek istediğinde eniştem, bir an emaneti koruyamama endişesi ile almak istemedim teyzecim. Biliyorum, en değerlisinin yine en değerli bir şeyini hatıra olsun diye bana layık görmüştü. Sonra almak istedim ama… Sen neden almak istemediğimi biliyorsun ama değil mi teyzecim?...
Bu akşam teyzecim, çeşitli konularda, çeşitli inançlardan Allah buyruklarının yer aldığı bir kitap elime geçirdim. Acımı hafifletecek bir söz bulabilirim belki diye, kendim için… Orada iyi olduğunu düşündürtecek bir şey bulurum belki diye, senin için okudum…
Öte tarafta ruhlarımızın gelişimini sürdüreceğine – tekamüle - olan inancım nedeni ile, şu sözleri senin için benimsedim:
“Şu gerçeği bil ki, ruh bedenden ayrıldıktan sonra Allah’ın varlığına ulaşana kadar gelişmesi devam edecektir; bu ne çağların ve yüzyılların akışı ne de bu dünyanın değişimleri ve rastlantılarıyla değişmez.”
Bahai İnancı
<ı>Bilgiler ı>
Ve O günün hepimiz için geleceğini bildiğim halde yapmadıklarımı kendime hatırlatmak için şu sözleri benim için seçtim:
“Yakın bir yolculuk için hazır olun, çünkü burada kalışınız kısadır. Her an ölüm için hazır olun, çünkü onun gölgesi altında yaşarsınız. Allah’ın emrini işitmiş ve ondan ders çıkarmış insanlar gibi akıllı olun…”
İslamiyet
<ı>Bahaettin Nakşibent ı><ı>Vaaz 67ı>
Nurlar içinde yat teyzecim…