Bulut İnsanlar/Baba öldürten tanrısal güzellik.

Babaları çok yakışıklıydı. Hani derler ya ilahi güzellik. Tanrının bahşettiği bir yarı-Tanrılık, erkekte varoluş ya da yaradılış estetiğinin ulaştığı en son nokta.

Öylesi.

Kendileri… Öyle olacaklardı. Babaları gibi.

Ne var ki, insani yanlarına yerleşen ölümcül kıskançlık, çoğu kez düşünmelerini dahi engelliyordu. Ruhlarına sanki şeytani bir dürtü sinmişti. Bu dürtü, varlıklarını çökerten bir hastalık gibi benliklerini kemirmeye başlamıştı. Ağacı; güneş, rüzgâr, sel ya da deprem yok edemiyordu ama içindeki küçük kurtçuklar kemirerek bitirebiliyordu.

Babalara karşı savaşılır mı?

Aynı düşüncede olanlar birleştiler, savaş açtılar, adeta Tanrısal var oluşa karşı isyan bayrağını açan iblisin savaşıydı bu. Ruhlarını koydular ortaya, tinsel yok oluşun gizemli söylemleriyle ölümü yanlarına almayı unutmadılar.

Öldürdüler.

Bir baba oğlunu öldürebilir mi?

Elbette imkânsız. Ama onlar için bu kelime yoktu: Sevgi.

Babalarını Öldürdüler.

Annelerini kaçırma nedeni de güzellikleriydi. İleride kendilerini kıskanacak hiç kimseyi, hiçbir şeyi bırakmaksızın, ölüm bahçelerine kızıl çiçekler olarak yerleştiler, öldüklerinde, haberleri yoktu ama mumyalandılar.

Peru’nun kuzeydoğusu… Amazon’un tenha bir alanı…

Kalabalıktılar. Yaşantılarındaki hareketlilik ve refah çevrelerinde bulunan diğer kabilelerin çok ötesindeydi. Bir yanlarında And Dağları vardı. Eteklerinde ağaçların yoğun olarak yer aldığı ormanlık alan… Ağaç köklerinden dağın muhteşem tepelerine değin ulaşan bulut yığınları, kayıp kentin bulut insanlarını kucaklıyordu. Diğer yanlarında insani kültür kalıntıları…

Kayalıkları seramiklerle bezediler. Motiflere, bin yıl sonrasına bozulmadan iletilecek kültürel mesajların en güzelini kazıdılar. Kenti uçurumun kenarında kurdular. Olası düşmanların yerini tespit etmek amacıyla bir hisardan oluşan gözcü kuleleri yaptılar. Korunmalıydılar.

Korunamadılar.

Yüzyıllar öncesinden geliyorlardı, yüzyıllardır süren külfetli yolculuklarının sonunda keşfedilmenin büyüsüne hazırlanmışlardı. Bulut insanlar için medeniyet İnkalardan çok önce başlamıştı, bazıları İnkalara bile yetişebilmişlerdi. Hatta İnanılmaz güzellikteki kadınlarının, İnkalar tarafından kaçırılıp "Güneş Tapınağı"a adandıkları bile anlatılmaktadır.

Chachapayos medeniyeti dönemi öncesinden başlayan bir anıt yaşamdı onlarınki. Çünkü onlar, bugüne kadar yeryüzünde yaşamış olan en güzel insanlardı. Bin yıllık bir geçmişin ardından, yaklaşık 5 hektarlık bir alandaki kayalara oyularak yapılan binalarda, ailesel bir hayat tarzıyla yaşayan bulut insanlar, yine kendilerinin torunları olan yerel halk tarafından hayata kavuşturulmuşlardı.

Hayat bu buluşla yeniden şekilleniyordu.

Faydalanılan kaynak ve resimler:

http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/southamerica/peru/3545998/Lost-city-of-cloud-people-found-in-Peru.html

http://www.andhranews.net/Technology/2008/December/4-Archaeologists-find-lost-77229.asp

http://current.com/items/89584444/ancient_city_of_the_cloud_people_found_in_amazon.htm

http://www.gazeteport.com.tr/YASAM/NEWS/GP_338430

http://carmencafe.blogcu.com/dunyanin-en-guzel-insanlari-bulut-insanlar-artik-onlar-mumya_30447071.html

http://www.becerikli.net/showthread.php?t=94705