Bulutlu bir İzmir gününde annelik&mutluluk paradoksu

Bulutlu bir İzmir gününden merhaba… Sabah serin ve bulutlu bir havada kalkıp miskinlik yapmayı nasıl da özlemişim ben meğer. Terlemeden, bunalmadan, geç kalkmak ve sabah kahvesiyle güne başlamak, daha ne olsun ki mutlu olmak için. Tabii bir de Sudelina’yı unutmamak gerek sanırım.

Ben bu gün kızımın odama gelerek kıkırdamasıyla uyandım çok şükür. İki gündür çok keyifsiz olan minik kuzum bugün geç ve mutlu uyanmış ve annesini uyandırmaya gelmişti. Öyle farklı öyle güzel öyle tarifsiz ki…

Hayat bazen her ne kadar çok karmaşık görünse de aslında çok sıradan ve basit. Mutlu olmayı koşullara bağlamasak, maddi imkanlar ve manken gibi vücutlarla bağlaştırmasak aslında ne kadar kolay, basit ve sıradan olduğunu göreceğiz. Minik bir meleğin annesine sarılması, sıcacık bir kahvenin kokusu, telefonun diğer ucundan gelen sevgi dolu bir ses, belki güneşli belki de bulutlu bir hava yeterli aslında mutlu olmaya, geleceğe umutla bakmaya tabii anlayana.

İnsanoğlu hastaneye gittiğinde, bir yakınını kaybettiğinde, sağlığını yitirdiğinde fark ediyor en büyük zenginlik ve mutluluk kaynağının aslında uzunca zamandır nasıl da elinin altında olmasına rağmen fark edemediğini benim gibi. Sudelina hasta olunca sanki dünya durdu, hayat anlamını yitirdi ve hiçbir şey tat vermez oldu bana. Onun gülücük dolu gamzeli yüzünü özledim ve ne büyük mutluluk olduğunu bir kez daha keşfettim ben bu hafta. Suratsız, sümüklü kuzumun yüzü gülünce daha büyük zenginlik ve mutluluk olamayacağını fark ettim bu dünyada bana.

Dumanı tüten bir kap yemeği nasıl da sıradan görürüz bazen, oysa evi, yuvayı, huzuru temsil ettiğini düşünemeyiz o an. Milyonlarca aç insan olduğunu, o yemeği yiyemeyecek hastaları, mutsuzluktan stresten yemek yiyemeyecek kadar kendinden geçmiş insanları düşünmeyiz. Biz insan oğlu niyeyse hep elimizdekileri sıradan bulur gözümüzü yükseklere diker, mutluluğu koşula bağlarız çoğu zaman. Farkındalığımızı arttırıp, elimizdekilere odaklansak belki de pek çok sorunu çözüp mutlu olmak elimizdedir de işte o farkındalığı yakalamaktır çoğu zaman mesele.

Bu sabah farkındalıkla, mutlulukla, umutla uyandık biz kızımla. Güne gülerek, oyun oynayarak, kikirdeyerek başladık bu bulutlu İzmir sabahında. Tabii Sudelina’nın sağlıklı uyanmış olmasıydı asıl sevinç kaynağı ve biraz da en sevdiğim mevsimin başlaması.

Uzaklarda aramamak gerekir mutluluğu, hele ki anneyseniz ve kuzunuz sağlıklıysa. Hava istediğiniz gibi ve bir yudum sıcak kahveniz varsa.

Keyifli,sağlıklı ve farkındalık dolu bir gün olması yeterli mutlu olmaya..

Pınar SEVİM

03.09.2014

Karşıyaka