Bunun tersi olamaz...

“Yapma” diyor içimdeki ses “Yeter artık bugüne kadar uyguladığın seni hiç yere götürmeyen davranışlarından vazgeç. Görmüyor musun? Durum her geçen gün daha kötüye gidiyor.”

Onu kaldıracak bir halde değilim. “Sus” diyorum “Sus, ne olur yine başlama. Senin hiç bir şey bildiğin, hiç bir şeyden anladığın yok.”

“Sandığından fazlasını biliyor, bildiğinden fazlasını düşünüyorum” diyor. “Bırak artık mantıklı, bilinen ve risksiz çözümlerin kısır döngüsünde dolanıp durmayı, biraz risk al rahat ettiğin bölgeden dışarı çık. Bağımlılıklarından kurtul.”

Sinirlendiriyor beni bu sözleri. “Ben bağımlı değilim” diyorum. “Bana bağımlı olduğum tek bir şey söyleyemezsin sen.”

“Konuşmak” diyor. “Başkalarını hiç dinlememek. Başkaları konuşurken hep kendi sıranı düşünmek ya da sürekli onların sözlerini kesmek, her zaman herşeyi bilmek, hem de hiç bir şey bilmiyorken.”

Onunla tartışmak istemiyorum. Belki o da susar umuduyla susuyorum.

“Hadi” diyor “Rahatla biraz. İçinde çözüm ol! Dışarıda ise özgür! Ortada ne çözülecek bir sorun, ne kendini korunman gereken kötü bir şey, ne de savaşman gereken bir düşman var. Eğer içinde rol almak için doğduğun bu anlaşılmaz “hikaye” ‘ye kuşbakışı bakabilirsen dünyanın her zaman senin yanında olduğunu keşfedeceksin. Dünyada ortaya çıkan her deliliğin, her çatışmanın ve her suçluluğun tek kaynağı sensin. Eğer yüreğinde kendini iyileştirebilir, koruyabilir ve sevebilirsen, dünyayı yine senin, evet bir tek senin iyileştirebileceğini, koruyabileceğini ve sevebileceğini fark edeceksin.”

Kucağımdaki kitabın(*) yere düşmesi ile beni alıp götürdüğü düşten uyanıp içinde bulunduğum an'a geri geliyorum. Eğilip kitabı yerden almaya çalışırken, gözüm kitabın yerde açılmış olan sayfasındaki bir cümleye takılıyor.

“Dünya sen böyle olduğun için bu halde; bunun tersi olamaz”

13 Şubat 2008
Haşim Arıkan
http://hasimce.blogspot.com/

(*) Tanrılar Okulu - Stefano Elio D'Anna