Buradayım ve seviyorum.

Buradayım ve Seviyorum.

‘Ya Sev Ya Terk Et.’ Yeni duyduğum bir şey değil.

Yaratıcılıktan yoksun politikacılarımız ne zaman sıkışsalar yeniden ısıtıp önümüze koyarlar bu temcit pilavını.

Ben çok üzülür, kırılırım her duyduğumda.

Terketmek ne demek bir kere?..

Gitmek ya da kalamamakla, terketmek arasındaki farkı biliyor muyuz?.. Ya da bilmek, anlamak istiyor muyuz?..

Ben şu anda yaşamımı ülkemde kazanmıyorum, gittim ya da gitmem gerektiğini hissettim diye onu terketmiş mi oluyorum ya da bu onu sevmiyorum mu demek?

Kişisel tercihlerim vatanıma duyduğum sevgiyi nasıl olur da azaltır ya da azaltabilir mi diye düşünüp duruyorum, bir türlü anlayamıyorum?..

Vatanı sevmenin bir ölçüsü ya da coğrafi konumu var mıdır diye sorguluyorum, ama cevaplayamıyorum.

Aslında hepsine verilecek cevabım, yapılacak bir yorumum var.

Ben de onu yapıyorum: Bu kadar sığ bir kafanın ağzından çıkan laflara gülüp geçiyorum.

Bir de şunu yapıyorum:

Bu ülkenin sorunlarını umursayan bir vatandaş olarak bazı şeyleri sevmeme hakkımı kullanıyorum.

Yıllardır orduyu Demokles’in kılıcı gibi özgür iradenin tepesinde sallayıp bu yönde atılan her adımı yeni bir müdahalenin gölgesinde boğmaya çabalayan anlayışın Ergenokon’u bir düzmeceymiş gibi gösterme uğraşını sevmiyorum.

Cumhuriyet kavramını kadının başındaki örtüye ya da onun yokluğuna endeksleyen, öte yandan özgür düşüncenin güvencesi aydınlarımızı yazdıklarından ötürü cezalandıran yasaları sevmiyorum.

Yeni ve orjinal fikirleri, sırf müfredat dışına çıktığı için kafalarında yıllanmış örümceklerin ağlarına takarak reddeden düşünceyi sevmiyorum.

1 Mayıs gibi bir şenliği meydanlara çıkıp kendini ifade etme hakkını kullanan ya da oturmuş kafesinde çayını yudumlayan vatandaşa zehir eden, hiç utanmadan, yaşlı, kadın, suçlu, suçsuz dinlemeden insanları tartaklayan, sırtlarında cop kıran, nezarete alıp işkenceden öldüren polisi ve onlara bu yaptıklarının hesabını sormayarak haklı gören adeleti sevmiyorum.

"Ne moziyiği ulan", "nedir lan bu" türünden faşizan söylemlerin kulak tırmalayan melodilerle bezenip pop-müzik adı altında gençliğin cebine, kulağına girmesinden, daha sonra da damarlardan akan o asil kana intikal etmesi ihtimalinden ürküntü duyuyorum.

Gittiğim ama asla terketmediğim, sevmediğim yanları olsa da, ‘neden böyle?’ diye içimi sızlatan hatalar da yapsa, asla terketmeyeceğim vatanıma, onun insanına, ama her birine, istisnasız ve sorgusuz sualsiz saygı duyuyorum.

Siz seviyorsunuz ve oradasınız.

Ben buradayım ama ben de çok seviyorum.