Bütün kadınların kafası karışık mıdır?

"Bütün çocuklar, bir kez olsun, anne ve babalarını cezalandırmak için ölmeyi düşünmüştür mutlaka. Ve nedense hep ağlamışlardır düşün sonunda. Belki bu öykü de bir cezalandırma... Ağlama?"

Milliyet'ten yazılarından bildiğimiz Ece Temelkuran'ın 1996'da yayınlanan ilk kitabı "Bütün Kadınların Kafası Karışıktır" arka kapağında bu cümleleri taşıyor...

İlk sözü ise; "peçete koleksiyonu yaptığımızdan beri kadınız. oğlan çocuklarının yere çivi atarak oynadıkları oyunu öğrenmeye çalıştığımızdan beri de, daha çok" ile başlıyor...

Ece Temelkuran yıllar sonra kitabın öyküsünü; "Cumhuriyet gazetesinin Ankara bürosunda muhabirdim. Stajyerlerin çok çalıştırıldığı; paspas haline getirildiği dönemlerdi. Bir bilgisayarda haber yazarken diğerinde ilk kitabımı yazıyordum: "Bütün Kadınların Kafası Karışıktır". Bitirince, kırmızı bir dosyaya yerleştirdim sayfaları. Dosyayı da sarı zarfın içerisine koydum. "Boğulacaksan büyük denizde boğul" diyerek, dönemin en büyük yayınevi İletişim'e gönderdim ilk kitabımı. Aslında yıllar sürebiliyor bu süreç ama bir ay sonra bana cevap geldi. Bir akşam televizyonda Can Kozanoğlu'nu izliyorum, telefonum çaldı. Arayan kişi "Ben Can Kozanoğlu" demez mi! "Kitabınızı yayımlamak istiyoruz, İstanbul'a gelir misiniz?" Öylesine komik yani. İki gün sonra İstanbul'daydım. Yayınevine girdim, bir editörün yanında bekliyorum. Can geldi. Beni daha büyük bir yaşta bekliyormuş. Kitabımı çok şaşırtıcı bulduklarını, Orhan Pamuk'un da çok beğendiğini söyledi.
O gün sözleşmeyi imzaladık. Sonra da kitabım basıldı. Yayımlandığı gün çok kar yağıyordu, gazeteden çıktım, kitapçıya gidiyorum, o anı olabildiğince uzun geçirmek istiyorum. Kitapçıya girince hayal kırıklığına uğradım; yüzlerce kitap, benimki onların arasında incecik. Bir tane alıp çıktım." şeklinde anlatacaktı...

Kitap bir kadın hakkında anlatılmaya çalışılan her şeyi hayatı anlama temelinde anlatan bir kitap...

Doğumları, büyümeleri, yetişmeleri, nefretleri, sevgileri, anne- baba ilişkileri, aşkları, çelişkileri, mutfak sohbetleri, peçete koleksiyonları...

Kitap akıp giden bir kitap değil, okuduğunuz her cümleden sonra duraklıyorsunuz, her cümle söylenmedik anlamlar sunuyor bize...

Son zamanlarda örnekleri hızla artan kitabın içerisinde kendine dönük eleştiri bu kitapta da mevcut, bir serbest anlatı, kurgusu yeterince özgün, dili kullanım ve zenginlik üst düzeyde...

Son sözü de yine kitaptan yapalım;

"BİZ ÖLÜNCE- SİZ SUSUYORSUNUZ YA, BİZ ONDAN ÖLÜYORUZ İŞTE- ÖLÜNCE BİZ, KARŞISINDA DURUP SUSACAĞINIZ KİMSE OLMAYACAK. SİLAHLARINIZLA YALNIZ BAŞINIZA KALACAKSINIZ.

HOŞÇAKALIN"...