Buyrun siz karar verin

Ben hayatım boyunca insanlardan öyle ciddi kazık yemedim ama insanların ilişkilerini izleye izleye insanlar için kolumu kıpırdatmamayı öğrendim. Öyle ''iyilik yap , denize at''falan tamamen masallarda.

''21. yuzyıl da iyilik yap, saygısızlık gör ''bence. Sizinle bir büyüğümün başınagelen acı bir hikayeyi paylaşacağım:

İkisi de iş adamı. Biri tekstil ile uğraşıyor diğeri ise araba doktoru yani oto tamircisi. Bu ikisi 30 senelik dostlar söz de. Yedikleri içtikleri ayrı gitmiyor. Birbirlerinin en mutlu ve en acı anlarında bile birbirlerinin yanındalar. Neyse bunların ortak yatırımları oluyor vakti zamanında. Biri Side de diğeri İstanbul da iki arsa alıyorlar ortaklaşa. Amaçları ileri de ortak bir şeyler yapmak. istanbul da ki arsayı alırlarken, birinin parası yetmiyor ve diğeri veriyor kalanını ve yarı yarıya ortak oluyorlar. Yıllar geçiyor. Borçlu olan kişinin işleri bozuluyor, zor günlerden geçiyor ve borcunu ödeyemiyor. Bu arada alacaklı olan kişi de o güne kadar alacağını istemiyor. Neyse aradan 10 yıl geçiyor ve arsayı satmaya karar veriyorlar. Borçlu olan kişi alacaklı olana vekalet veriyor. Yaptığı büyük jest. Bu devirde kimse kimseye güvenip günahını vermezken o kişi satış vekaleti veriyor.
Neyse arsa iyi bir bedelle satılıyor . Para, alacaklı olan kişinin hesabına yatıyor ve iş parayı yarı yarıya bölüşmeye geliyor. Borçlu kişinin borcu düşülecek ve kalan parasını alacak. Ortaklık yarı yarıya. Alınan borç dövize endeksli.

Fakat alacaklı olan kişi bunu böyle yapmıyor. Paranın %65 i ni kendi alıyor .%35 i ni borcu olan arkadaşına veriyor. Çirkinliğe bakar mısınız. 10 yıldır parasını istemeyen, ''sorun değil , olunca ödersin, kafana takma'' diyen adam, vekalet kendisine verilince bunu su istimal ediyor ve tapu da %50, %50 olan ortaklık , satış gerçekleşince %65 e %35 oluyor. Düşünün anlaşma döviz üzerinden yapılmış ama kişi ödeyememiş yada ödememiş. Ama dostun agüvenmiş ve vekalet vermiş. Çirkinliğe, iğrençliğe bakar mısınız. Ki adamın paraya hiç ihtiyacı yok.
Denizde kum adamda para.İnsan ihtiyacı olmadığı halde para için 30 yıllık dostluğunu harcar mı...? Tamam adamın parası belki, belki parayı çok seviyor ve alacaklı olmaktan huzursuz. Belki parasını alamadığı için uykuları kaçıyor.
O halde parasını isteme hakkına sahipti. İsteseydi kimse o nu yadırgamazdı. Ama 10 yıl bekleyip , sonunda böyle fırsatçılık yapması çok daha çirkin.
Buna değer mi...? Ama son derece örnek bir olay. Buyrun size bir dostluk örneği. Belki zaman zaman abarttığımı düşünüyorsunuzdur.
Siz karar verin dostluk var mıdır yok mudur ...?